تولید لوبیای تراریخت مقاوم به تنش خشکی با استفاده از کانستراکت

امروزه انتقال ژن بین گونه های گیاهی نقش مهمی در بهبود گیاهان زراعی و ایجاد مقاومت نسبت به تنش های زیستی و غیرزیستی دارد. با توجه به برخوردار بودن ایران از آب و هوای خشک و نیمه خشک، تولید گیاهان مقاوم به تنش خشکی بسیار حائز اهمیت می باشد. این پژوهش نیز به منظور تولید لوبیای تراریخت مقاوم به تنش خشکی صورت گرفت. بدین منظور از جداکشت های هیپوکوتیل گیاهچه های استریل لوبیای رقم گلی از گونه Phaseolus Vulgris در محیط کشت MS استفاده شد. جهت انتقال ژن از سویه آگروباکتریوم LBA404 استفاده شد، پلاسمید PBI121 حاوی ژن گزارشگر GUS و مارکر انتخابی مقاوم به کانامایسین به آگروباکتریوم منتقل شد. نهایتا پس از تلقیح جداکشت های هیپوکوتیل، ساقه، برگ و ریشه لوبیا با باکتری به محیط کشت MS حاوی 0.4 mg/l NAA و 2 mg/l BAP جهت کالزایی قرار داده شدند. کالوس زائی در جداکشت های هپیوکوتیل و ساقه بیش از جداکشت های برگ و ریشه بود. فرآیند ساقه زایی در محیط MS ، از کالوس های دو هفته ای در غلظت بهینه BAP 2mg/l ، پس از 5 تا 6 روز، تنها در جداکشت های برگ و هیپوکوتیل و فرآیند ریشه زایی پس از 5 تا 7 روز فقط درجداکشت های هپیوکوتیل در غلظت بهینه 0.8 mg/l NAA مشاهده شد و در سایر جداکشت ها این فرآیند، بسیار ضعیف مشاهده گردید. تراریختی ژنتیکی لوبیا با استفاده از جداکشت های هپیوکوتیل انجام شد. جهت تأیید انتقال ژن از واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) استفاده گردید. به منظور ارزیابی کیفیت DNA استخراجی، از الکتروفورز ژل آگارز استفاده شد. کیفیت DNA استخراجی خوب بوده و باند مناسبی در محدوده kb 21 مشاهده شد که نشان دهنده حضور DNA ژنومی بود

کلیدواژه ها:

آگروباکتریوم ، تراریخت ، خشکی ، لوبیای رقم گلی