تعیین مناسبترین روش خاکورزی برای کاشت نخود دیم در منطقهی دالاهو استان کرمانشاه

انتخاب سیستم مناسب خاکورزی عملکرد محصول را تحت تأثیر قرار می دهد. بی خاکورزی و کم خاکورزی ازروش های توصیه شده در تولید محصولات غلات و حبوبات می باشند. از مزایای این سیستمها نسبت به خاکورزی مرسوممیتوان کاهش مصرف انرژی، کاهش فرسایش آبی و بادی و افزایش ذخیره رطوبت خاک افزایش مواد آلی خاک را نام برد. هدف از این مطالعه تعیین روش کاشت و خاکورزی مناسب برای نخود دیم در منطقهی دالاهو واقع در استانکرمانشاه میباشد که دارای اقلیمی سردسیر با میانگین بارندگی سالانه حدود 044 mm می باشد خاک محل ازمایش دارای بافتی لوم رسی است. یک قطعه زمین به ابعاد15*150 مترمربع با خصوصیات فیزیکی وشیمیایی یکسان برایکشت نخود مشخص شد. فاکتورهای اصلی این طرح شامل تیمارهای خاک ورزی بودند حفاظتی، کم خاکورزی، بدون خاکورزی. متغیرهای جرم مخصوص ظاهری خاک، رطوبت خاک، شاخص مخروطی و اجزای عملکرد بوته شامل: وزن تک بوته، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت نیز محاسبه شدند. براساس نتایج تجزیه واریانس اثر تیمارروش خاکورزی بر جرم مخصوص ظاهری خاک و رطوبت و همچنین شاخص مخروطی خاک معنی دار شد و نهایتا روش خاکورزی حفاظتی چیزل+دیسک دارای بالاترین میزان عملکرد دانه در هکتار , بهترین نتیجه بود

کلیدواژه ها:

خاکورزی حفاظتی ، شاخص مخروطی ، عملکرد بیولوژیک ، کرمانشاه ، نخود