ضرورت امادگی برای مدیریت اوار زلزله های احتمالی و کاهش زمان بازتوانی در کلان شهرها

فراوانی بسیار زیاد حوادث و سوانح در ایران این کشور را به یکی از ده کشور سانحه خیز دنیا مبدل ساخته است 90 درصد خاک ایران بر روی نوار زلزله واقع شده است،کلان شهرهای ایران مانند تهران و تبریز نه تنها از خطر زلزله ایمن نیستند بلکه سالهاست در انتظار زلزله ای ویرانگر با قدرت بالای 7 ریشتر به سر می برند و به سبب جمعیت فراوان و بافت متراکم شهری و کیفیت ابنیه بسیار اسیب پذیر هستند و با توجه به حجم اوار تولیدی ناشی از زلزله و نبود تجربه مدیرت اوار در چنین سطحی در صورت بروز زلزله , احتمال ان می رود که کشور با مشکلات مختلفی روبرو شود. از این رو امادگی و برنامه ریزی برای مدیریت اوار امری ضروری می نماید که در صورت مدیریت ناصحیح , اثرات زیست محیطی , اقتصادی , اجتماعی در دراز مدت خواهد داشت . در مقاله حاضر هدف , بیان و توصیف اهمیت برنامه ریزی بر ای مدیریت اوار از قبیل پیش بینی حجم اوار تولیدی , تخمین حجم اوار قابل بازیافت ,بررسی اسیب پذیری شبکه ها و راه های ارتباطی ,انتخاب مکان های موقت و دایم اوار ریزی در مرحله اضطرار و بازتوانی , انتخاب مکان های بازیافت و جداسازی اوار ساختمان ها , مطالعه امکانات و تجهیزات و منابع انسانی ارگان ها در سطح ملی و منطقه ای و محلی و... است . به همین منظور در بخش اول به معرفی و تشریح اثرات اوار بر جامعه سانحه دیده در دوره اضطرار و بازتوانی پرداخته و در بخش دوم ضمن اشاراتی به تجارب جهانی , راهکارها و پیشنهادهایی برای مدیریت اوار به منظور کاهشدوره بازتوانی و انجام سریع بازسازی و تامین مصالح از اوار بازیافتی ذکر شده است. مقاله حاضر را می توان به عنوان یک پاسخی ابتدایی به روند فزاینده نیاز قلمرو پژوهشی مدیریت بحران در حوزه اوار سوانح احتمالی قلمداد نمود.