روانشناسی محیطی و معماری پایدار

روانشناسی محیطی و معماری پایدار هریک با شیوه ای متفاوت در پی حل مسئله ای مشترک اند. پدیدار شدن فعالیت های این دو جریان به دلیل احساس خطر از بر هم خوردن چرخه طبیعی در محیط زیست انسانی است معماری پایدار بخشی از جریان توسعه پایدار است و شعار اصلی آن صرفه جویی در منابع ، طراحی برای بازگشت به چرخه زندگی و طراحی برای انسان است . برای رسیدن به مطالبات فوق طیف وسیعی از مدرنترین راه کارهای تکنولوژیکی تا سنتی ترین راه کارهای معماری وجود دارد . لزوم مدیریت وضعیت موجود محرز است . اما نحوه عمل آن دیدگاهی ماشینی است. لذا دونگرانی عمده بر سر راه آن وجود دارد. نخست اینکه به دلیل عدم توجه به فرهنگ بومی توسعه آنبا شکست مواجه شود و دوم اینکه عارضه های احتمالی از زندگی در چنین محیط هایی برای انسان قابل پیش بینی نیست . بنابراین با توجه به لزوم شناخت عوامل فرهنگ بومی، وفهم عوارض آتی ناشی از فراگیر شدن معماری پایدار می توان تا حدودی به شناخت ویژگی هاتی فرهنگ بومی و درک شرایط آینده از طریق پژوهش های روانشناسی محیطی امیدوار بود این پژوهش که در آن معرفی اجمالی ارکان نظری دو شیوه علمی و اجرایی روانشناسی محیطی و معماری پایدار مد نظر است از یکسو به منظور افزایش دانش نظری محیط های آموزشی طراحی محیط و معماری و از سوی دیگر به منظور تاکید بر افزایش نیاز به پژوهش های مربوط به رابطه انسان - محیط و نیز رابطه انسان با انسان در محیط صورت پذیرفته است. شیوه پژوهشی مورد استفاده در این تحقیق توصیفی و با استفاده از منابع کتابخانه ای و با تحلیل استدلالی داده ها صورت پذیرفته است.

کلیدواژه ها:

روانشناسی محیطی ، توسعه پایدار ، معماری پایدار ، رابطه انسان ، محیط