تحلیلی بر مشارکت و توانمندسازی زنان در بهسازی سکونتگاههای غیررسمی ( مطالعه موردی : محله آبک شهرداری منطقه یک تهران)

توانمند سازی به عنوان اصطلاحی در ادبیات جنسیت و توسعه که به تقسیم قدرت و مسئولیت بین زنان و مردان در خانه، محل مار و در سطوح وسیع تر ملی و بین المللی اشاره دارد از سال 1995 به عنوان راهکاری موثر در مشارکت ساکنین سکونتگاه های غیر رسمی در بهسازی محیط زیستشان مورد توجه قرار گرفته است از این رو هدف این پژوهش بررسی عوامل موثر بر توانمند سازی و مشارکت زنان در بهسازی سکونتگاه های غیر رسمی است چارچوب مکانی این تحقیق محله آبک در شهرداری منطقه یک تهران می باشد روش این تحقیق توصیفی - تحلیلی است . در این پژوهش جهت جمع آوری اطلاعات از روش های کتابخانه ای و میدانی از طریق پرسشنامه ، مصاحبه و همچنین از روش پیمایشی جهت جمع آوری اطلاعات فیزیکی استفاده شده است جامعه نمونه این تحقیق زنان مورد مطالعه بوده است نتایج بدست آمده از تحلیل اطلاعات جمع آوری شده میدانی نشان می دهد که با وجودیکه زنان از وضعیت اقتصادی - اجتماعی پایینی برخوردارند ولی به دلیل مادر بودن و علاقه آنها به محیطی سالم برای پرورش فرزندان و سرنوشت آنها تمایل به مشارکت پذیریشان بالا بوده ولی این امر در رد اهمیت توانمند سازی زنان از طریق کاربری هایی چون آموزشی و مهارت آموزش که می تواند باعث ارتقا اقتصادی و اجتماعی زنان و افزایش تمایل آنها به مشارکت شود نمی باشد بنابراین بایستی با ایجاد بسترهای مناسب فرهنگی - اجتماعی ، اقتصادی و تلاش برای از بین بردن موانع مشارکت ، زمینه های مشارکت و توانمند سازی زنان را در جهت بهبود وضعیت محل زندگی خود ایجاد نمود.

کلیدواژه ها:

مشارکت ، توانمند سازی زنان ، سکونتگاه های غیر رسمی ، بهسازی سکونتگاه های غیر رسمی