طراحی مجموعه های تفریحی گردشگری در مناطق ساحلی خلیج فارس

گردشگری ساحلی یکی از شاخه های گردشگری است که در سراسر دنیا مورد استقبال فزاینده بوده و در حال توسعه ی روزافزون است. به نحوی که حتی کشورهای فاقد مناطق دریاکناری یا دریاچه و رود اقدام به ساخت دریاچه های مصنوعی و طراحی مجموعه های تفریحی در اطراف آن و جذب گردشگر مینمایند. کشور عزیزمان، ایران به رغم دارا بودن مناطق ساحلی شمالی و جنوبی (به ویژه سواحل خلیج فارس)، دریاچه ها و رودهای فراوان و پتانسیل بسیار بالا در زمینه ی توسعه ی گردشگری و استفاده از استقبال مردم از بهره گیری مناسب از این منابع تفریحی ساحلی غافل مانده است. در ایران مبادرت به اجرای طرحهای توسعه ی گردشگری ساحلی نشده و تنها در چند منطقه ی خاص مجموعه های تفریحی ساحلی استاندارد دیده میشود و نیاز به برنامه ریزی برای توسعه ی گردشگری ساحلی در ایران، به ویژه در مناطق مستعدی چون نوار ساحلی خیج فارس احساس میشود. در کنار برنامه ریزی برای توسعه گردشگری، تدوین و تعریف ضوابط و استانداردهایی برای طراحی مناطق ساحلی ضروری به نظر میرسد. چرا که امروزه در سنجش توان توسعه ی صنعت گردشگری ساحلی عمدتا بنا بر قابلیت دسترسی و تدارک مناسب تسهیلات تفریحی و پشتیبانی سواحل و بنادر گذارده میشود. به علاوه تسهیلات بخش خدمات، تاسیسات و منافع عمومی در کنار تاسیسات زیربنایی، لازمه ای برای ترویج گردشگری را شکل میدهند. از این جهت مطالعه خدمات، تاسیسات و امکانات رفاهی مورد نیاز نیز در طراحی مجموعه های گردشگری لازم است. از سوی دیگر گردشگری در مناطق حساس ساحلی دارای اثرات مثبت و منفی بسیاری است که بررسی این اثرات و برنامه ریزی و طراحی مجموعه های تفریحی در جهت گسترش اثرات مثبت و کاهش اثرات منفی موثر است. در این مقاله، که به شیوه ی کتابخانه ای فراهم آمده، سعی شده است تا در کنار بررسی اثرات و ویژگیهای گردشگری ساحلی و ارائه ی راهکارهایی برای توسعه آن، ضوابط و اصول معمول طراحی ساحلی، به ویژه در سواحل خلیج فارس مورد مطالعه و بحث قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

گردشگری ساحلی ، منطقه ساحلی ، مجموعه ی گردشگری ، مجموعه ی تفریحی گردشگری ، خلیج فارس