انتخاب و طراحی محوطه فضاهای آموزشی پایدار در اقلیم گرم و خشک با تکیه برمصرف بهینه انرژی

پایداری یکی از ضروری ترین، پیچیده ترین و چالش ترین اهدافی که امروزه معماران با آن مواجه هستند. اصطلاح پایداری برای نخستین بار در سال 1986 توسط کمیته جهانی گسترش محیط زیست تحت عنوان ( رویارویی با نیازهای عصر حاضر بدون به مخاطره انداختن منابع نسل آینده برای مقابله با نیازهایشان) مطرح شد و هر روز بر ابعاد و دامنه آن افزوده می شود تا استراتژی مناسبی پیش روی جهانیان قرار گیرد. امروزه عملکرد های نامناسب انسان، زمین را به ورطه نابودی کشانده است. بخش عمده ای از این مسایل مربوط به عدم استفاده صحیح از منابع انرژی بوده است. با توجه بهرویکرد جهانی در مواجهه با مساله انرژی، امکانات بالقوه ایران در تامین انرژی های پاک و در نظر گرفتن نقش اساسی صنعت ساختمان در مصرف انرژی، می بایست علاوه بر طراحی ساختمان های جدید، طراحی محوطه آنها نیز با اصول معماری پایدار صورت گیرد. برای پایه ای کردن این رویکرد، باید معماری پایدار را به عنوان یکی از ارکان آموزش معماری امروز، در نظر گرفت. آثار سوء تکنولوژی مدرن بر روی محیط زیست نوعی آگاهی نو نسبت به مسائل زیست محیطی در مردم به وجود آورد. دستیابی به «توسعه پایدار» مستلزم بهره وری معقول از منابع طبیعی، تغییر جهت اساسی در نگرش انسان به طبیعت و تجدید نظر جدی در الگوهای تولید و مصرف است. در این مقاله پس از تعریف مفاهیم توسعه پایدار، مفاهیم، اصول معماری پایدار و بررسی خصوصیات اقلیم گرم و خشک، به بررسی انتخاب سایت و ارایه راهکارهای صرفه جویی مصرف انرژی در طراحی محوطه فضاهای آموزشی در این اقلیم پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، فضاهای آموزشی ، طراحی محوطه ، انرژی ، اقلیم گرم و خشک