معماری بومی پایدار در منطقه آذربایجان شرقی با مطالعه موردی

مفهوم پایداری در دهه 1970 میلادی، نتیجه آگاهی بشر نسبت به مسائل محیط زیست و مشکلات فرهنگی – اجتماعی و اقتصادی می باشد. یکی از مهمترین اهداف توسعه پایدار، حفظ طبیعت و اصلاح نگاه به آن است و تجلی توسعه پایدار در حوزه محیط ساخته شده ،معماری پایدار نامیده میشود. آنچه که در این مقاله مورد توجه قرار گرفته است رویکردمعماری پایدار نسبت به مسائل محیطی است؛ هر چند که جدا کردن این موضوع از سایر جنبه های اقتصادی، فرهنگی واجتماعی، کاری دشوار است. از آنجایی که در روستا ارتباط تنگاتنگی میان معماری و اقلیم وجود دارد، در این مقاله معماری پایدار در چهار روستای تاریخی منطقه آذربایجان شرقی به نامهای توتاخانه و صور (از منطقه بناب) و روستاهای جراغیل (از منطقه آذرشهر) و مجارشین از توابع شهرستان اهر بررسی گردیده است. در این مقاله سعی شده تاثیر جبر محیط بر معماری و بافت منطقه و تاثیر پذیری از مصالح بومی منطقه مورد مطالعه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

روستا ، معماری پایدار ، اقلیم ، محیط