بررسی و ارزیابی استاندارد های میانه های خیابان های شهری و نقش آنها در کنترل ترافیک (مطالعه موردی: شهر بوشهر)

گسترش راه ها و افزایش تعداد سفرهای درون شهری باعث بالا رفتن میزان تردد عابرین پیاده در سطح شهرها شده است، به طوری که عابرین پیاده بیشترین سهم را در ترددهای شهری تشکیل می دهند، ولی با این حال کمتر مورد توجه مسئولین و سیاستگذاران شهری قرار گرفته اند. به عبارت دیگر در بینش تصمیم گیران شهری، تاکنون فضای خیابان عمدتاً به سواره رو و پارکینگ اختصاص یافته است. ایمنی عابران پیاده مقوله ای است که بایستی در کنار مطالعات حمل و نقل و ترافیکی شهری مورد بررسی و ارزیابی قرار گیرد. تحقیقات نشان می دهد که اجرای «میانه» تأثیر بسزایی در افزایش ایمنی و کاهش تصادفات عابران پیاده دارد. بنابراین لحاظ کردن موارد آیین نامه های شهری در طراحی و مکان یابی میانه ها بسیار حائز اهمیت می باشد. در این تحقیق، ضمن بررسی ضوابط و استانداردهای طراحی و اجرای میانه ها، به صورت یک مطالعه موردی میانه های خیابان های شهر بوشهر مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته است. نتایج این مطالعه نشان می دهد که اجرای نامناسب میانه ها می تواند موجب کاهش نقش اجتماعی خیابان های محلی و افزایش نقش جابجایی آنها شود که در پی آن خطرات و ریسک تصادفات رانندگی افزایش می یابد. همچنین نشان داده خواهد شد که استانداردها و اصول مهندسی در ساخت میانه های شهر بوشهر رعایت نشده است. پیشنهاد می گردد در شرایطی که عرض خیابان از حداقل پهنای لازم برخوردار نیست از احداث میانه های باریک خودداری کرده و از سایر جداگرهای ترافیکی جایگزین (خط ممتد، جدا کننده های پلاستیکی و ...) استفاده گردد.