کاربرد تولید محصول پیاز و بهبود آن با توجه به تغییرات آب و هوایی

بهبود کارایی انرژی در شرایط محیطی دشوار و مدیریت منابع طبیعی در سیستم های کشاورزی ایران امری ضروری است. هدف از این مطالعه ارزیابی کارایی انرژی در تولید محصول پیاز و بهینه سازی ان در استان خراسان رضوی بود بدین منظور پرسشنامه هایی طراحی شد و به روش نمونه گیری تصادفی 55 پیازکار در این استان انتخاب شدند پرسش ها به صورت چهره به چهره در ماه های اردیبهشت و خرداد 1390 جمع آوری گردید نتایج نشان داد که کل انرژی ورودی برای تولید پیاز در استان خراسان رضوی 115995 مگاژول بر هکتار بود حدود 43/2% از این انرژی مربوط به الکتریسیته و 24/4% آن مربوط به کود نیتروژن بود میانگین عملکرد پیاز در مزارع تحت آبیاری 73227 کیلوگرم بر هکتار به دست آمد. انرژی خالص و بهره وری انرژی به ترتیب 1168 مگاژول بر هکتار و 0/63 کیلوگرم بر مگاژول و نسبت انرژی خروجی به انرژی ورودی 1/01 بود. نسبت انرژی خروجی به ورودی پایین در این سیستم ضرورت بهینه سازی کارایی انرژی در شرایطی که با کاهش کمی و کیفی منابع آب و خاک مواجه هستیم را نشان می دهد 19/4 درصد از کل انرژی ورودی، انرژی قابل تجدید (نیروی انسانی، کود دامی، آب آبیاری و بذر مصرفی) و 80/6 درصد آن انرژی غیر قابل تجدید (ماشین آلات ، سوخت گازوئیل، کودهای شیمیایی ، سموم و الکتریسیته) بود. بنابراین با توجه به تغییرات شدید آب و هوایی منطقه باید در جهت کاهش استفاده از منابع خصوصا انرژی های غیر قابل تجدید برای تولید محصول پیاز اقدامات اساسی صورت گیرد.

کلیدواژه ها:

انرژی ورودی و خروجی ، بهبود کارایی