اثر تزریق متوالی نالوکسان بر ترشح گنادوتروپین های میش در فصل غیر آمیزشی

هدف: مطالعه اثر آنتاگونیست اپیوئیدی نالوکسان بر ترشح هورمون های LH و FSH در میش در فصل غیرآمیزشی. طرح: طرح اندازه گیریهای مکرر. حیوانات: شش رأس میش نژاد زندی که دارای میانگین (± خطای معیار) وزنی و سنی به ترتیب 4/2 ±42/4 کیلوگرم و 8 ±760 روز و تمام آنها یک شکم زایش کرده بودند. روش: شش رأس میش به طور تصادفی به دو گروه سه تایی تقسیم شدند. از هر دو گروه ابتدا به مدت چهارساعت و به فواصل 15 دقیقه ای نمونه های خون جمع آوری شد. سپس به هر دام در گروه اول و دوم به ترتیب به میزان 0/5 و 0/2 میلیگرم نالوکسان به ازاء هر کیلوگرم وزن بدن به فواصل هر 30 دقیقه و به تعداد پنج بار تزریق شد. ضمن آنکه همچنان خونگیری به فواصل 15 دقیقه ای و از ساعت چهارم تا ساعت هشتم ادامه یافت. در پایان ساعت هشتم به تمام دامها مقدار یک میکروگرم گنادورلین (آنالوگ سنتتیک GnRH) به ازاء هر کیلوگرم وزن بدن تزریق شد و تا یک ساعت پس از آن ن مونه های خون به فواصل 15 دقیقه ای از کلیه دامها اخذ شد. تجزیه و تحلیل آماری: آزمون آ نالیز واریانس به منظور پی بردن به اختلاف بین گروه های درمانی. نتایج میانگین غلظت پلاسمایی و بسامد پالسهای LH در هردو گروه در دوره پس از تزریق نسبت به دوره قبل از تزریق نالوکسان افزایش معنی داری نشان داد. میانگین دامنه پالس های LH در دوره قبل از تزریق نالوکسان نسبت به دوره بعد از تزریق تغییر معنی داری را نشان نداد. همچنین میانگین غلظت پایه هورمون LH در هر دو گروه پس از تزریق نالوکسان افزایش یافت ولی از نظر آماری معنی دار نبود. در این آزمایش میانگین غلظت پلاسمایی، بسامد، دامنه پالس ها و غلظت پایه ای FSH بعد از تزریق نالوکسان نسبت به دوره قبل از آن در هر دو گروه تغییر معنی داری را نشان نداد. تزریق گنادورلین باعث افزایش معنی داری در میانین غلظت هورمون LH در دوره بعد از تزریق آن نسبت به دوره قبل از تزریق شد. نتیجه گیری: می توان اظهار داشت که ا پیوئیدها در تنظیم ترشح هورمون LH در فصل غیرآمیزشی نقش دارند، ولی اثر آن بر روی هورمون FSH به طور واضحی مشخص نیست. مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، (1383)، دوره 59، شماره 4، 350-345.

کلیدواژه ها:

نالوکسان ، FSH ، LH ، میش ، فصل غیرآمیزشی