تاثیر پیاده مداری بر کاهش جرم با تاکید بر رویکرد CPTED (مطالعه موردی: میدان عتیق اصفهان)

مسیر پیاده تجلیگاه حیات مدنی شهر و محل رخداد فعالیت اجتماعی شهروندان می باشد. ازاینروطراحی درست و گسترش آن باعث غنیتر شدن زندگی اجتماعی و فرهنگی میشود. ازطرفی در فضاهایشهری ازجمله پیاده راه ها، عوامل اجتماعی مختلف باعث ایجاد محیطی مستعد جرم و ناهنجاریهای رفتاریمی گردد. این درحالیست که فاکتورهای اجتماعی تنها عوامل تعیین کننده جرایم و ناهنجاریهای اجتماعینیستند، بلکه طراحی و کالبد فیزیکی فضا نیز نقش مهمی در توسعه و پیشگیری از جرم دارد. بنابراین باتوجه به نقش کالبد شهر بر امنیت محیط، بررسی تاثیر پیاده راه بر پیشگیری از جرم، موضوع بااهمیتی است.روش تحقیق پژوهش حاضر تحلیلی- توصیفی است که در آن با توجه به موضوع، از روش تحقیق همبستگیاستفاده شدهاست. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر پیاده مداری در میزان کاهش جرم درپیاده راه ها می باشد. برای نیل به این هدف بر رویکرد CPTED که به رابطه طراحی و امنیت محیطی می پردازد تاکید شده است. لذا درحد نیاز به ارزیابی برخی از مفاهیم اساسی و اثرات این رویکرد در کاهش جرایم پرداخته شده است. نمونه مورد نظر در این پژوهش میدان عتیق اصفهان است. بر این مبنا، تحت پرسشنامه ای میزان رضایتمندی کاربران میدان، نسبت به کاهش جرم در مقایسه با قبل از پیاده مدار شدن آن سنجیده شد. نتایج پژوهش حاضر نشانمی دهد که پیاده مداری عاملی در جهت افزایش تعاملات اجتماعی و درنتیجه نظارت طبیعی در محیطشده است. بنابراین شاخص های یک فضای شهری امن تقویت می شود، امنیت محیطی افزایش می یابد ودرنهایت پیاده راه عاملی برای کاهش وقوع جرائم می گردد. در انتها نیز پیشنهاداتی درهمین راستا ارائه شد.

کلیدواژه ها:

پیاده مداری CPTEDT ، امنیت ، کاهش جرم ، فضای شهری