نقش هویت در ساختار شهری و معماری امروز ایران

امروزه محیط اجتماعی شهر کمتر قابل درک است و معماری به رغم تفاوت های سرزمینی که در شکل آن تأثیر فراوانی داشته، دارای ویزگی های ذاتیف پویا و تدریجی است، که آن را هویت می نامند. مقوله ای به نام «هویت» سابقه ای به بلندای تاریخ دارد و بیش از آنکه معطوف به گذشته باشد، به بینش افراد مرتبط است، زمان حال را در بر می گیرد و تقاضا برای بهره مندی از آن ریشه در نیازهای فردی و جمعی شهروندان در محیط شهری دارد، بنابراین هویت یک فضای شهری در فرآیند تجدید حیات شهری، بنا به بار معنایی و تصوری که از آن در ادبیات شهرسازی می شود، حائز اهمیت می باشد. در این مقاله با استفاده از مطالعه اسنادی و کتابخانه ای با بررسی موضوعاتی همچون: واژه شناسی و مفاهیم هویت در دوران مدرن و پس از آن، مؤلفه های مؤثر در هویت، هویت ملی بر ساخته عصر جدید معماری و شهرسازی، بحران هویت در معماری معاصر ایران، این نتیجه حاصل شد که، شهرها به واسطه تأثیر متقابل دینامیکی جهانی،تقابل محلی و ملی در سازماندهی و کنترل تولید و توزیع و همچنین بر اساس ساختارها و سیاست های حکومتی شکل می گیرند و از آنجایی که هویت امری صلب نمی باشد و در طول زمان با انسان و باورهایش متحول می گردد، در ایران امروز با بهره گیری از نظام معنایی و نظام اندیشی معنایی طی یک فرایند تاریخی با وصل کردن خودبه هویت معماری و شهرسازی اصیل ایرانی می تواند در عصر معاصر به صورت بدیل زنده سیاسی جلوه نماید.

کلیدواژه ها:

هویت ملی ، بحران هویت ، ساختار شهری ایران ، معماری معاصر ایران