بررسی نقش تکنولوژی ورایانه برمعماری

معماری دیجیتال یک ابزار درتسریع خلق اثری هنری می باشد بطوریکه درحال حاضر رایانه به تنهایی قادر به لحاظ تمامی شرایط ازجمله اقلیم تراکم کاربری و همچنین هویت منطقه ای نمی باشد بلکه آن وسیله ای درخدمت طراح و هنرمند درجهت بیان و ارایه ی دیدگاه خود می باشد بطور دقیقتر میتوان گفت زبان واسطه ی است دربیان که مرزهای دستوری را پشت سرگذاشته و خود قوانین جدیدی را وضع نموده است شروع فرایند طراحی ازمعماراغاز میشود و سپس بست و ادامه آن ایده به وسیله ابزار سرعت قابل توجهی میگیرد معماری دیجیتال کاربرد وسیعتری ازپارامتریک و تکرارشوندگی را بوجود آوردها ست به نوعی که برخی اغاز این دورا درعصر تکنولوژی میدانند درصورتی که تکرار شوندگی و اصل کثرت دروحدت و حدت درکثرت درهنرمعماری درمعرق مقرنس کاربندی آینه کاری و کاشی کاری مورد کاربرد بوده بطور مثال پوشش داخلی گنبد مسجد شیخ لطف الله دراصفهان باظرافت و شکوه بدین گونه به اجرا درامده است درگذشته قواعدی برپایه هندسه و ریاضیات وجود داشته که هم اکنون ساختاراصلی سیستم های رایانه ای را شکل میدهند معماری دیجیتال دراصل پیوندی میان فناوری و هنرایجادکردها ست علم نوین فناوری نوین را بوجود میآورد وفناوری نوین درخدمت هنر قرارمی گیرد تاهنرمند بتوان به اسانی به هنرنمایی بپردازد انچه مطلوب اوست را بازبانی دیگر بیان نماید تاریخ درمعماری دیجیتال درابتدای راه خود و دروضعیت مقدماتی قرارگرفته است

کلیدواژه ها:

معماری دیجیتال ، هنردیجیتال ، پارامتریک ، الگوسازی ، عصررایانه