شناسایی الگوی فرسایش و رسوبگذاری درکانالهای آبیاری و راهکارهای پیشگیری

امروزه پدیده فرسایش و رسوبگذاری به عنوان یک نوع آلودگی در محیط زیست شناخته می شود که موجب بر هم خوردن تعادل اکوسیستم می شود. بسیاری از رودخانه های ایران حامل بار رسوبی نسبتا بالایی بوده و باعث بروز مشکلات فنی و زیان های اقتصادی در منابع آب، کانال های انتقال و توزیع آب می گردد. بسیاری از این رودخانه ها به دلیل نداشتن پوشش گیاهی مناسب در حوضه های آبخیز و عبور آنها از مسیرهایی که دارای آبرفت ریزدانه می باشد حاوی مقدار زیادی مواد رسوبی معلق می باشد. برای جلوگیری یا به حداقل رساندن خسارات وارد شده به کانال باید سه فرایند فرسایش، انتقال و انباشته شدن مواد رسوبی را مورد مطالعه قرار داد. همچنین با استفاده از روش های هیدرولیکی و تخصصی و رعایت برخی نکات ساده اما بسیار مهم موجود در این زمینه می توان تا حد زیادی سرعت فرسایش و رسوبگذاری در کانال های آبی را کاهش داد. در این پژوهش به بررسی فرایند رسوبگذاری و راهکارهای کاهش این موضوع پرداخته شده است. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که انسان و طبیعت هر دو در ایجاد فرسایش و رسوبگذاری نقش دارند. انسان با انجام برخی از فعالیت های نادرست خود مانند کشاورزی غیراصولی موجبات وقوع و تسریع این فرایندها را فراهم آورده است. اما فرسایش ناشی از طبیعت به طور کامل قابل پیشگیری نیست و تلاش شده است تا با استفاده از راهکارهای ارائه شده در این پژوهش خسارات ناشی از آن را به حداقل رساند

کلیدواژه ها:

پوشش گیاهی ، آبرفت ، حوضه آبخیز ، فرسایش ، باررسوبی