ارزیابی امکان حذف اتیلن توسط فیلترهای زیستی به منظور افزایش زمان ماندگاری میوه

هر گونه تغییر و تبدیل در ماده غذایی که از ارزش کیفی آن بکاهد یا میزان پذیرش و بازار پسندی آن را کاهش دهد فساد ماده غذایی نامیده میشود. گاز اتیلن یکی از گازهای تولید شده از میوههای رسیده است که سبب رسیدن زیاد و درنهایت فساد در زمان نگهداری میوه میگردد. جهت جذب این گاز در مدت نگهداری میوه راه هایی پیشنهاد شده است. این مطالعه با هدف بکارگیری فیلترهای زیستی در حذف گاز اتیلن به منظور افزایش عمر میوه پس از برداشت در مدت نگهداریآن انجام گرفت. در این تحقیق تجربی،کارآیی بسترهای مختلف تهیه شده از ضایعات کشاورزی که حاوی میکرو ارگانیسم های طبیعی محیطی بودند در فیلترهای زیستی طراحی شده به منظور حذف گاز اتیلن و جلوگیری از فساد میوه موز نسبت به نمونههای شاهد مورد ارزیابی قرار گرفت. دستگاه گاز کروماتوگراف نشان داد که مقدار گاز عبوری از ستون شماره 4 کهحاوی بسترهای خاک پیت، خردههای چوب سپیدار، بسترآلی غنی شده، خاک برگ، کاه و کود آلی کرمی بود معادل0/ 6528 میلی لیتر اتیلن بر لیتر هوا می باشد که بیشترین توانایی حذف گاز اتیلن را در مقایسه با سایر ستونها داشته و با نمونه شاهد اختلاف معنیداری را نشان داد. همچنین این فیلتر بصورت مشاهدهای نیز از نظر ماندگاری موزهای نارس نسبت به نمونه-های شاهد از کارآیی لازم برخوردار بود. نتایج نشان داد که میتوان از فیلترهای زیستی که حاوی باکتری سودوموناس پوتیدا جدا شده است در حذف گاز اتیلن و افزایش ماندگاری میوه پس از برداشت در شرایط انبارداری استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

اتیلن ، فیلترهای زیستی ، فساد میوه ، ضایعات کشاورزی ، تجزیه میکروبی