تبیین مفهوم پرسپکتیو در معماری معاصر ایران

پرسپکتیو ابزاری تدوینی و ترسیمی نیست بلکه در برگیرنده اندیشههایی میشود که بیشتر ریشه در تعریف فضا یا نگرش آدمی نسبت به بارهای معنایی فضا دارند. این مقاله جستاری پیرامون مقایسه ادراک فضا توسط پرسپکتیو در نقاشی و معماری جهان غرب و شرق است. در بیشتر پژوهش هایی که تا به امروز در مقایسه تطبیقی میان فضای نقاشی و معماری صورت گرفته، به معیارهای ظاهری بسنده شده و پژوهشی در زمینه رابطه مفهومی میان این دو هنر به طور جدی صورت نپذیرفته است. به دلیل تغییر معنا و شکل پرسپکتیو در شرق و غرب، دوره های زمانی متفاوتی برای این مقاله انتخاب شده است، از جمله دوران هنر نگارگری، دورن رنسانس و عصر مجازی. با توجه به اهمیت فضا در معماری ایران، به قیاس پرسپکتیو در فضای خیالی مینیاتورهای ایرانی و همچنین در فضای شبکه ای پرداخته ایم و با توجه به خصوصیات هر یک از آنها و نوع نگاهی که پرسپکتیو در هر دوره داشته، در نهایت به جدولی تطبیقی دست یافته ایم که می تواند راهگشای تبیین مفهوم پرسپکتیو برای معماری معاصر ایران در عصر مجازی و دنیای شبکه ای باشد.

کلیدواژه ها:

پرسپکتیو ، پیوند مفهومی فضای معماری و نقاشی ، هنر نگارگری ، هنر رنسانس ، هنر مجازی