معماری سبز و مدیریت شهر پایدار

در سال های اخیر بیانیه ها و مقالات متعددی در زمینه اصول معماری سبز توسط محققان مختلف در سراسر دنیا به رشته تحریر درآمده است. اغلب این بیانیه ها با اختلاف اندک موضوعاتی را در زمینه تشویق طراحان به حفاظت از انرژیونیز در نظر گیری ویژگی های محلی مکان و کار با کاربران ساختمان و جوامع اطراف آن تثبیت نموده اند.اجتماع مافراتر از امکانات آن زندگی می کند. مادرمکان وزمان محدودی زندگی خود از طریق الگوهای نادرست رفتاری زمین را ازسرمایه های بزرگش محروم می کنیم. این الگوها محیط زیست را ویران می کند واین درحالی است که ما برای دورهطولانی بقاء طی نسل های آتی به آن وابسته ایم. برخی از معماران برای ایجاد پیوند وهماهنگی بین انسان و محیط طبیعی از طریق فضای معماری به فکر استفاده از مصالح ومواد طبیعی افتادند. کاربرد روزافزون و گریز ناپذیر تکنولوژی صنعتی و سپس تکنولوژی الکترونیک موجب شدکه گروهی از معماری سبز برخاسته از معماری پایدار و توسعه پایدار بوده که این نیز ناشی از نیاز انسان امروز در مقابلپیامد های سوءجهان معماران وشهرسازان در پی یافتن راه حل هایی برای آشتی دادن تکنولوژی پیچیده با طراحی ومسائل محیطی باشند . صنعتی و مصرفی عصرحاضر است. حفظ و حراست از منابع طبیعی جهان، مصونیت از آلودگیهوا و سایرآلودگیهای محیطی، حفاظت از لایه ازن، بهداشت جسمی و روانی، آینده بشریت و ... ازموضوعاتی است که در این راستا مطرح بوده و ضرورت آن به طراحی سبز عملی است برای حل مشکلات که طی آن منابع طبیعی قبل ، بعد وطی پروسه تولید وساخت به کمترین حد آسیب می بیند عنوان یک وظیفه جهانی روز بهروز آشکارتر میشود دستیابیبه یک شهر پایدار است که البته خود شهر پایدار نیز نیازمند یک مدیریت می باشد که این مدیریت را مدیریت شهر عملی شدن تمامی امور فوق نیازمند داشتن یک مدیریت قابل در مرحله برنامه ریزی و اجرا و استفاده می باشد که نتیجه آن ، به علاوه درمسیر این عمل مصالح باید مفید بوده ،عمرطولانی داشته و قابل بازگشت به چرخه طبیعت باشند .

کلیدواژه ها:

معماری ، طبیعت ، معماری سبز ، محیط زیست ، منابع طبیعی