مدیریت دانش و نقش آن در سازمانهای ایرانی

نویسندگان پیشرو در زمینه مدیریت دانش، دانش را به عنوان « یک ترکیب منعطف از تجربیات، ارزش ها، اطلاعات زمینه ای و بینش خبرگان که چارچوبی برای ارزیابی و جمع کردن تجربیات و اطلاعت جدید ایجاد شده است » نگاه می کنند. دانش از ذهن کارگران دانش محور سرچشمه می گیرد و در ذهن کاربران دانش محور، کار بردی می شود. یکی از مشکلاتی که سازمان ها با آن مواجه می شوند هنگام معرفی کردن مدیریت دانش است. زیرا که این معرفی به کارکنان کمک می کند تا فهم مشترکی راجع به دانش و مدیریت دانش داشته باشند. علیرغم بسیاری از دارایی های دیگر، دانش چیزی نیست که انسان بتواند آن را لمس کند، یا آن را احساس کند و به همین دلیل جزء دارایی های ناملموس و نامشهود است.دانش به واسطه نزدیکی به تصمیم ها و اقدامات سازمانی به مراتب بیش از داده ها و اطلاعات می تواند باعث بهبود عملکرد شده و در نتیجه کیفیت خدمات سازمان ها را به طور عام و سازمان های دولتی را به طور خاص بهبود ببخشد.در این مقاله ابتدا دانش، مدیریت دانش، اهمیت مدیریت دانش و مدل های اصلی مدیریت دانش بیان شده و خصوصیات سازمان های ایرانی الگوی مدیریت دانش برای سازمان های ایرانی را ارائه می کنیم.

کلیدواژه ها:

اطلاعات ، دانش ، سازمان ها ، مزیت رقابتی ، مدیرت دانش ، سازمان های ایرانی