نگاهی به تربیت در شعر حافظ

حافظ شناسی و پرداختن به شخصیت حافظ در بعد تربیتی ان نیاز به بررسی علمی- تحقیقاتی جامع از آثار این شخصیت دارد . شخصیت عمیق عرفانی حافظ بیانگر طی طریق صحیح عرفانی او دارد.حافظ شناخت زمان، شناخت عرفان و اجتماع خودش را در هم آمیخته است. او علاوه بر تسلط کامل به عقیده و روش خود به طرز تفکر شعرایی چون مولوی، خیام و سعدی اشراف کامل داشته است به طوری که او اشعار این شعرای بزرگ را با مهارت خاصی به هم در امیخته است و به آن اعتلای خاصی داده است آنچه از تربیت در پیکره وجودی حافظ و شعرش می باشد رشد دهنده اندیشه ها و عملکردهای انسان است برای طی راه و مسیر بایستی واقف بود یعنی هم ایثارگر و هم آگاه به روح و جسم خود باشیم تا به آن مقصد نهایی برسیم انجا که رسیدیم تربیت کامل شده است. حافظ مفسر تربیت است. ارکان و ویژگی های آن را در اشعار خود نهاده است. حافظ رضا، عشق، درد، دعا، قرآن و ... را در طول آثار خود قرار داده تا انسان را به سعادت نهایی خود یا طی طریق آن سعادت راهنمایی کند. محورهای مطرح شده پیرامون تربیت برای آن انسان شدنی است که معشوق ربانی خود را که کمال نهایی است بیابد. لذا توصیف بعضی ارکان انسان ساز از شعر حافظ از جمله رضا، توکل و ... مورد بررسی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

حافظ ، تربیت ، اشعار