ارتقاء تصفیه خانه فاضلاب شهری رقیق با استفاده از بیو راکتور با بستر رشد معلق

امروزه استفاده از روشهای تلفیقی رشد چسبیده و معلق به دلیل مزایای زیادی که از لحاظ کاهش حجم سازه ها و افزایش راندمان در سیستم های تصفیه فاضلاب دارند به سرعت در حال افزایش است. هدف از این تحقیق استفاده از سیستم هیبریدی MBBR (Moving bed Biofilm Reactor) در افزایش راندمان تصفیه خانه های فاضلاب شهری است. در این تحقیق از لوله خرطومی برق به علت ارزانی و قابل دسترس بودن به عنوان مدیا استفاده شد. جهت مقایسه نتایج دو پایلوت لجن فعال مشابه هم، یکی با مدیا و دیگری بدون مدیا به عنوان شاهد مورد استفاده قرار گرفت و مطالعه کاملاً در شرایط محیطی و در درجه حرارت بین 13 تا 27 درجه سانتی گراد انجام شد.این تحقیق بر روی فاضلاب شهری رقیق انجام گرفت ولی سایر تحقیقها بر روی فاضلاب غلیظ (بالاتر از 200 میلی گرم در لیتر ) انجام شده بود. همچنین از مدیای خرطومی برق در هیچکدام از تحقیقها استفاده نشد. با توجه به آزمایشات انجام شده، راندمان حذف BOD (Biochemical oxygen demand)در زمان ماند های5 ساعت،8 ساعت و 12 ساعت به ترتیب 75.8% ، 71.4% و82% بدست آمد. در این زمان ماندها راندمان MBBR به ترتیب 7-5-3 درصد بیشتر از شاهد بود. راندمان حذف COD (Chemical oxygen demand) به ترتیب 73.4% و63.6% و 78.2 % بود. وزن توده بیولوژیکی در این زمان ماندها به ترتیب 2029 و1133 و448 میلی گرم در لیتر شد. SRT (Sludge retention time) به ترتیب18.74 و 16.87و 7.84 روز بود. درصد پر شدگی راکتور حدود 40% انتخاب گردید. در این شهر اختلاط فاضلاب خانگی با فاضلاب سطحی سبب ایجاد یک فاضلاب رقیق با BOD حدود 70 میلی گرم در لیتر می شود. با توجه به اینکه در زمان ماند 5 ساعت استانداردهای زیست محیطی را بر آورده می شد به عنوان زمان ماند بهینه انتخاب شد. نتایج نشان داد که سیستم MBBR با استفاده از مدیای خرطومی برق دارای راندمان بیشتری نسبت به سیستم لجن فعال معمولی است ولی در بار آلی کم این اختلاف جزیی می باشد.

کلیدواژه ها:

فاضلاب رقیق ، لجن فعال ، بیوفیلم ، MBBR ، بارآلی