نگاه پدیدارشناسانه به بازآفرینی معنای مسکن

از آنجا که اکثر ساکنین خانه های معاصر، با بی روح شدن فضاها مواجه اند و به فضاهای سکونتشان حس تعلق خاطری ندارند و احساس نارضایتی دارند، این نوشته با روش تحلیل محتوا و با تکنیک مطالعات کتابخانه ای از چارچوبنظری پدیدارشناختی با نقد معماری امروز در مقایسه با معماری سنتی به بررسی مسکن به مثابه یکی از مؤلفه های اصلی زندگی و علل عمده بحران هویت و مکان جهت فهم و ایجاد معنای واقعی خانه پرداخته است. از آنجایی که بزرگترین هدف پدیدارشناسی بازگشت به ماهیت اشیاءاست که به معنی شناختی به دور از مفاهیم انتزاعی و رو به رو شدن با واقعیت پدیدارها با خالص ترین صورت ممکن است، هدف این پژوهش کاربردی کردن یک نظریه معماری و بررسی استخراج آن از درون مولفه های کهن و بازتاب بخشیدن به آن است که با نگاه هستی شناسانه و ایجادحس مکان و احساس تعلق در خانه های کنونی صورت میگیرد.

کلیدواژه ها:

پدیدارشناسی ، مکان ، معنای خانه ، مسکن سنتی