مهاجرت معکوس پدیده ای مثبت در فضای جمعیتی ایران

مهاجرت معکوس(مهاجرت از شهر به روستا)، از پدیده های مثبتی است که درسالهای اخیر درکشور شاهد آن هستیم. تداوم این روند می تواند ضمن کاهش بخشی از مشکلات جامعه شهری ایران، به آبادی و رونق دوباره روستاهاو توزیع نسبتا عادلانه جمعیت درفضای جغرافیایی کشور بیانجامد. مقاله حاضر باهدف بررسی وضعیت مهاجرت معکوس در شهرستانهای منتخب استان مازندران(آمل، بابل، بابلسر، نور،جویبار،ساری وسوادکوه) صورت گرفته است.روش تحقیق از نوع تحلیلی بوده و به منظور جمع آوری داده های موردنیاز از روش میدانی و به ویژه پرکردن پرسشنامه استفاده شده است. جامعه نمونه آماری تعداد ۱۲۹ خانوار( ۵۴۸ نفر) از مهاجرین شهری واردشده به روستاهابوده که از روستاهای شهرستانهای فوق به صورت تصادفی انتخاب شده اند. نتایج بررسی حاکی از آن است که۵۰/۳درصد مهاجرین قبلا در شهرهای شهرستانهای تابعه و۲۵/۵ درصددرشهرهای خارج استان ساکن بوده اند. دوعلت اصلی بازگشت به روستا از طرف آنان، آرامش محیط روستا وبازنشستگی اعلام شده است که بدلیل ارتباط این دو موضوع بایکدیگر می توان گفت۴۳/۴درصد از مهاجرین را این دوعامل به روستاها کشانده است. گرانی اجاره خانه درشهرها با۱۶/۲درصد، توسعه امکانات در روستاها با۱۳/۹درصداستفاده از وام مسکن روستایی با۱۰/۸درصد، بیکاری درشهر با۷/۷درصد از دیگر عوامل جذب مهاجرین بودند۷/۷درصد نیز موارد متفرقه را اعلام نمودند. از سوی دیگر۹۲/۳درصد مهاجرین از مهاجرت خود به روستاها اعلام رضایت نمودند و افرادی که اعلام نارضایتی نمودند مشکلات ارتباطی وکمبود درآمد را از علل نارضایتی خود اعلام نمودند که می توان با اجرایی کردن سیاستهای دولت در برنامه پنجم توسعه که به ارتقاء سطح درآمد وکیفیت زندگی روستاییان وکشاورزان تاکید ویژه دارد این قبیل مشکلات را برطرف نمود و روند مهاجرتی آغاز شده را تداوم بخشید

کلیدواژه ها:

مهاجرت معکوس ، توسعه روستا ، مازندران ، توزیع فضایی جمعیت