کلاس به مثابه متنی سیال با تکیه بر نظریه دریدا درباره نشانه

ژاک دریدافیلسوف فرانسوری ازجمله متفکرانی است که تاثیری شگرف و عمیق نه تنها برجریانهای فلسفی بلکه برگفتمان های موجود درحوزه های غیرفلسفی محض نیمه دوم قرن بیستم نظیراموزش وپرورش داشته است روش دریدا فرض اگربتوان را یک روش منسجم خواند ساختارزدایی است درروش ساختارزدایی به طور عام زبان نقشی بنیادین ایفا می کند البته برای درک تلقی دریدا اززبان بایستی آن را ازتلقی متعارف درباره زبان و حدود آن فراتر ببریم دریدا نظریه سوسور درباره زبان و نشانه را به مفهومی عامتر به نام متن بسط و تعمیم میدهد همانطور که زبان به زغم سوسور وجهی نشانه شناختی دارد متن نیز متشکل ازنشانه هاست ازجهت اهمیت ماهیت متن برای دریادا است که بسیاری ازاثار دریدا به چیستی حدود و نحوه تقرر متن می پردازد و این که چگونه بایستی با یک متنمواجه شویم که هیچ وجهی ازآن را نادیده نگیریم و هیچ آوایی پنهانی را درآ« را مسکوت نگذااریم ساختارزدایی چنان که دریدا اشاره می کند ازخوانشی مضاعف بهره می برد یعنی که برای خوانش یک متن بایستی فرایندی دومرحله ای را پشت سربگذاریم مرحله اول خوانش بافت های متن مطابق با معیارهای متعارف توصیف میشود این عمل شبیه قدم اول درپدیده شناسی هوسرل است که رویکردهای طبیعی به مثابه وضع موجود مورد ارزیابی و کندوکاو قرارمیگیرند پس ازشناسایی احکام منطوی دررویکردهای طبیعی به تعلیق آنها می پردازیم این به تعلیق دراوردن به گونه ای البته با تفاوت های بسیاری همان مرحله دوم خوانش ساختارزدایانه است درمرحله دوم خوانش دریدایی احکام و ساختارهای موجود دریک متن به پرسش گرفته میشود وقتی درابتدا متنی را به مثابه یک ساختارمورد ملاحظه قرارمیدهیم اولین قدم بازشناسی تقابلهای دوگانه ی به کارگرفته توسط متن را بازشناسی می کنیم سپس طریقه ی ارایش سلسله مراتبی این تقابل ها را به چالش می کشیم

کلیدواژه ها:

ساختارزدایی ، دریدا ، کلاس ، کانون