مبانی فلسفی رویکردتلفیقی دربرنامه ی درسی درتحول آموزش و پرورش

در راهکارهای 5-11و21-9سند تحول بنیادین آموزش و پرورش بر رویکرد تلفیقی و نیز برنامه محوری به جای کتاب محوری تاکید شده است. این تاکیدنوعی از برنامه ی درسی را طلب می کند که با آن چه در شرایط حاضر در مدارس جاری است متفاوت می باشد. در این راهکار ها موضوع درسی مشخصیمحور فعالیت آموزشی قرار نمی گیرد بلکه موضوعات مختلف با هم آمیخته شوند. این رویکرد متاثر از فلسفه های عرفانی- ایدالیستی و پرگماتیسم است کهتلفیق برنامه باعث وحدت در تجربه و از طرف دیگر تجربه را نتیجه ی حل مساله می دانند و آموزش و پرورش را بازسازی تجربه. بررسی میزان دلایل ومستنداتی که از این دیدگاه حمایت می کند می تواند به دست اندر کاران تصمیم گیری کلان کشور کمک کند تا بر اساس داده های گسترده تری به این رویکرد تربیتی بپردازند. رویکرد تلفیقی در برنامه ی درسی از یک طرف مبتنی بر دیدگاه عرفا و ایدالیست ها است که جهان را کلیتی واحد و یگانه می دانند. درک این کلیت و یگانگی لازمه یک شناخت صحیح از جهان به ظاهر متنوع است. برای درک این یگانگی لازم است که از تجزیه موضوعات و آموزش انها به صورت مجزا اجتناب شود. پیشنهاد روش هایی چون بازی برای تربیت کودکان توسط فروبل در همین راستا است. روش موثرتری که می تواند به تحقق تلفیق در برنامهدرسی کمک کند توسط فیلسوفان پرگماتیسم روش حل مساله مطرح شده است. دیویی مطرح می کند که تنها روش تدریس که به تجربه و تربیت منتهی می شود روش حل مساله است. یادگیرنده برای پاسخ به یک مساله ممکن است ناگزیر باشد از موضوعات مختلف کمک بگیرد و به این منظور ابتدا به آموختن آنها بپردازد. در روش حل مساله یادگیرنده با انگیزه و فعال ظاهر می شود زیرا مساله برای او مهم و حیاتی است و ضرورت هر ماده ی درسی مرتبط با مساله را نیز می داند. علاوه بر این وحدت شخصیت و وحدت نظری مورد تاکید است زیرا فرد را از اندیشه های جزیره ای و گاه متناقض و رفتار های ناهمگون با سایر ابعاد شخصیت خارج می کند.

کلیدواژه ها:

تلفیقی ، برنامه درسی ، فلسفه ، ایدالیسم ، پرگماتیسم