تحلیل سیر تاریخی رویکرد فلسفی رئالیسم در تحولات مفهومی در نظام آموزش و پرورش از رئالیسم تا رئالیسم انتقادی

واقع گرایی که قدمت آن به ارسطو برمیگردد و تادوران کنونی نیز ادامه دارد یکی ازمکاتب نظام دارتربیتی است که دارای تبیین های هستی شناسی معرفت شناسی و ارزش شناسی و انسان شناسی می باشد گوتک 1390: 49 پیش فرض این دیدگاه این می باشد که واقعیت درجهان و خارج ازذهن ما وجود دارد ازاین رو با بررسی و شناخت دقیق است که میتوان به حقیقت امور دست یافت این دیدگاه درسیرتاریخی و تحولی خود نگرشهای متفاوتی را به خود دیده است نگرشهایی که تازمان حال نیز وجود داشته و دارای تبیین های تربیتی خاص خود می باشند رویکردها همواره سعی درارایه تبیین بهتری ازرویکرد قبلی و اصلاح نقاط ضعف رویکرد پیشین و سعی درشناخت و تبیین مسائل حاال حیات بشری داشته اند اما مسئله ای که وجود دارد این است که درتمامی کتب فلسفی که دررابطه با رئالیسم گوتک 1390 شریعتمداری 1385 و اوزمن 1379 تدوین یافته است صرفا به تشریح رئالیسم و دوره های آن و دلالتهای تربیتیشان پرداخته شده است ولی هیچکدام ازاین اثار اشاره ای به نقاط ضعف و محدودیت های هرکدام ازدوره ها که منتج به روی اوری به دیدگاه جدید شده نپرداخته اند ازاین رو ضروری است به سیرتحول رئالیسم درتعلیم و تربیت باتوجه به نقاط ضعف هررویکرد و لزوم روی اوری به رویکرد جدیدتر و درعین حال علت توجه به رویکرد پیشین دردوران حاضر پرداخته شود لذا بررسی سیرتحولی رویکردهای رئالیستی و مفروضات و مفاهیمی را که درتعلیم و تربیت ایجادنموده همراه با نقاط ضعف آنها به منظور شناخت برنامه های تربیتی مبتنی بردیدگاه رئالیسم میتواند مفید باشد

کلیدواژه ها:

رئالیسم ، تعلیم و تربیت ، رویکردهای رئالیسم