هماهنگی رلههای جریان زیاد باTSMگسسته و پیوسته به وسیله الگوریتم ژنتیک در شبکه های بهم پیوسته با بکارگیری تابع شایستگی جدید فازی

با توجه به محاسبات سنگین هماهنگی رلههای جریان زیاد و دشواریهای مربوط به تعیین نقطه شروع(Break Point) در شبکههای به هم پیوسته، استفاده از روشهای سنتی برای هماهنگی رلههای جریان زیاد توجیهپذیر نمیباشد. در مقالات گوناگون روشهای متعدد بهینه- سازی برای هماهنگی رلههای جریان زیاد ارائه شده است تا نه تنها هماهنگی بین رلهها صورت پذیرد، بلکه سیستم حفاظتی در بهینهترین نقطه از لحاظ زمان عملکرد قرارگیرد. از مزایای این روش عدم نیاز به تعیین نقطه شروع میباشد. اما روش ارائه شده توسط این مقالات و همچنین تابع شایستگی بکار رفته در آنها دارای کاستیهایی است که در این مقاله این موارد بررسی شده و راه کار مناسبجهت رفع آنها ارائه شده است. در پایان نیز نتایج بدست آمده با این تغییرات با نتایج قبل مقایسه شدهاند.

کلیدواژه ها:

رله جریان زیاد ، هماهنگی ، تنظیم ، الگوریتم ژنتیک ، فازی