روان شناسی راهبردهای انگیزشی در بازیافت پسماند شهری

بازیافت می تواند تحت عنوان بازیابی زباله های تولید شده از طریق استفاده مجدد آنها یا برای هدف اصلی خود یا برای مقاصد دیگر قلمداد شود. یکی از عوامل مهم در رفتار های بازیافتی، آموزشهای زیست محیطی است. مهم است که بدانیم این آموزش ها چگونه، از چه زمانی و بر چه اساسی باید اجرا شود. در همین جا است که نقش عوامل روانشناختی و علوم اجتماعی نمود می یابد. بنابراین این پژوهش به دنبال پاسخ دادن به سوالاتی از این قبیل از دیدگاه روان شناسی است که آموزش در زمینه بازیافت زباله باید از چه زمانی شروع شود؟ آیا نظریه های روانشناسی خاصی وجود دارد تا کارآمدی خانواده ها را در زمینه بازیافت زباله افزایش دهند؟ کدام مدل می تواند در زمینه آموزش رفتار های بازیافتی موثرتر باشند؟ جهت بررسی رفتارهای مربوط به بازیافت زباله از دیدگاه روان شناسی، جدیدترین نظریه های مربوط به حوزه رفتار مورد بحث و بررسی قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد برای آموزش و تبلیغات و دادن اطلاعات در زمینه محیط زیست و بازیافت زباله حتما نیازمند یک دید همه جانبه هستیم که ارتقاء نگرش مثبت نسبت به بازیافت، تبدیل شدن رفتارهای بازیافتی به عادت، استفاده از روش های تقویتی و جریمهای و توجه به جایگاه اجتماعی – اقتصادی و نوع شخصیت افراد، باید در نظر گرفته شود. همه نظریه های فوق پیشنهاد می دهند، اگر قرار است برنامه اصولی در مورد محیط زیست و برنامه های بازیافتی اجرا شود، باید از خانواده ها و سرمایه گذاری بر روی کودکان شروع شود و گرنه تغییر نگرش بزرگسالان خیلی سخت و دشوار است زیرا که معزل بازیافت پسماند هم اکنون دغدغه اکثر کشورها و حتی کشورهای پبشرفته است.

کلیدواژه ها:

روان شناسی ، بازیافت ، پسماند ، محیط زیست