بررسی میزان گرایش به سمت یادگیری سازمانی و توانمندسازی در بین سازمان های غیردولتی

گسترش سریع دانش و اطلاعات در عصر حاضر تغییرات قابل انکاری را در عرصه های مختلف زندگی به وجود آورده است که فعالیت های سازمان ها را تحت تاثیر قرار داده و آنها را به سمت دانشگری هدایت می نماید. هدف از انجام این پژوهش تعیین میزان گرایش به سمت یادگیری سازمانی و توانمند سازی در بین سازمان های غیر دولتی می باشد. روش پژوهش توصیفی با رویکرد پیمایشی است و جامعه آماری سازمان های غیر دولتی کشور هستند که از بین آنها تعداد 70 سازمان از بین جمعیت همیاران سلامت روان اجتماعی و سمن های وزارت ورزش و جوانان به تعداد 140 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه یادگیری سازمانی در بخش غیر دولتی بریتون و پرسشنامه توانمند سازی اسپریتزر بود. یافته ها در دو بخش توصیفی و استنباطی با استفاده ا نرم افزار SPSS 16 تحلیل گشت. یافته ها نشان داد که میزان گرایش به سمت سازمان یادگیرنده و توانمند سازی سازمان های غیر دولتی بالاتر از میانگین فرضی جامعه است. بین سابقه فعالیت و سطح تحصیلات با گرایش به سمت یادگیری سازمانی و توانمند سازی رابطه معنی داری مشاهده نشد. بین تعداد اعضای فعال و گرایش به سمت یادگیری سازمانی رابطه معنی داری مشاهده شد اما در بین سطح تحصیلات و توانمند سازی رابطه معنی داری مشاهده نشد.

کلیدواژه ها:

یادگیری سازمانی ، توانمند سازی ، دانش ، جمعیت همیاران سلامت روان اجتماعی ، سازمان های مردم نهاد