بررسی تأثیر کلرید کبالت و عصاره برخی گیاهان دارویی بر برخی صفات مورفولوژیکی بر روی ماندگاری پس از برداشت گل بریده داوودی

داوودی Chrysanthemummorifolium یکی از گل هایی است که در سطح وسیعی از جهان برای تولید گل بریده کشت می شود. در ایران نیز پرورش دهندگان گل اهمیت خاصی برای آن قایل هستند. پیشینه علاقه ایرانیان به گل و گیاه به بیش از سه هزارسال پیش برمی گردد. از آن جایی که ماندگاری گل های بردنی یکی از مهمترین فاکتورهای کیفی می باشد. این آزمایش در سال 1392 در آزمایشگاه دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی جهرم به صورت طرح کاملاً تصادفی انجام شد، در این آزمایش تیمار کلرید کبالت در سه غلظت (صفر، 400، 600 و 800 میلی گرم در لیتر) و کاربرد دو عصاره آبی اسفرزه و با رهنگ در دو غلظت (40 و 80 میلی گرم در لیتر) که همگی دارای ساکارز 5 درصد و نانوذرات نقره 5 درصد به همراه داشتند، با 3 تکرار انجام شد. صفات مورد بررسی در این آزمایش شامل طول عمر گل، طول عمر برگ، بود. استفاده از مواد شیمیایی نظیر کلرید کبالت که سازگار با محیط زیست و از نظر ه زینه بسیار اقتصادی هستند می تواند راهکار مفیدی برای افزایش عمر ماندگاری گل داوودی و سود اقتصادی بهره برداران صنعت گلکاری و مصرف کنندگان گل باشد.

کلیدواژه ها:

گل داوودی ، گل بریده ، ترکیبات شیمیایی