گزینه های نوین و برنامه های جایگزین در توسعه پایدار کشاورزی مناطق نیمه خشک

متخصصین علوم کشاورزی برای جوامع ساکن در مناطق نیمه خشک، نیازمند تغییر نگرش علمی خود درباره مفهوم «توسعه» و بکارگیری «سیستم های پیشرفته فناوری» به منظور تولید فرآورده های کشاورزی، مصرف بهینه آب و انرژی، حفظ زیست بوم و منظر سازی می باشند. برای دستیابی به عملکرد بهینه در مناطق خشک و نیمه خشک، یکی از گزینه های نو شناخت و بکارگیری روش های نوین آبیاری است. در حال حاضر در برخی کشورها، فاضلابهای خانگی پس از تصفیه های فیزیکی و یا بیولوژیک برای آبیاری درختان و فضاهای سبز با موفقیتی نسبی به کار گرفته شده اند. همچنین به منظور مدیریت هوشمند منابع آب در مقیاس های بزرگ، کاربرد سنجنده های دمایی مادون قرمز برای تعیین نیاز آبی گیاهان مختلف عملی شده است. افزون بر این، استقرار «شبکه های هوشمند اطلاع رسانی هواشناسی» در این مراکز، امکان بهینه سازی راندمان مصرف آب آبیاری را فراهم آورده است.

کلیدواژه ها:

علوم کشاورزی ، مناطق نیمه خشک ، زیست بوم و منظرسازی ، بهینه سازی