برنامه ریزی مدیریت بحران در سکونتگاه غیر رسمی با تاکید بر مخاطرات طبیعی(زلزله)

در هنگام بروز حوادث طبیعی و یا انسان ساز، یکی از مهمترین عوامل فرآیند مدیریت بحران برنامه ریزی است ، برنامه ریزی بحران از جنبه ی زمان و ماهیت رکن مهم و اصلی سناریوهای نوشته شده می باشد. مشروط بر این که مدیران تصمیم ساز و تصمیم گیر، دانش مدیریت در حوزه ی بحران را داشته و با سناریونویسی و مدیریت بحران در حد حداقل کمینه آشنا باشند.به عبارتی در برنامه ریزی باید تمام شرایط در وضعیت های عادی ، اضطراری و بحرانی در سه مرحله قبل، حین و بعد از بحران را مد نظر قرار داده و به شیوه ای طراحی گردند که هم پوشانی و مویدی داشته باشند نه حالت روی هم افتادگی ایجاد نموده و چالش های جدیدی را شکل دهند. در برنامه ریزی عملیات مدیریت بحران، ارائه فرایندی به منظور شناسایی و کاهش خطرات و آسیب پذیریها، ارتقاء آمادگی، واکنش سریع و بازتوانی پس از بحران مد نظر قرار دارد. استقرار یک چنین فرایندی در مراکز مختلف موجب سازماندهی و یکپارچه نمودن کلیه عناصر و اجزا، استفاده بهینه از تمام امکانات و افزایش آگاهی و مشارکت افراد شده و مدیریت موثر و کارآمد حوادث را در پی دارد. بر همین اساس هدف اصلی پژوهش حاضر برنامه ریزی مدیریت بحران در سکونتگاه غیر رسمی با تاکید بر رویداد زلزله با روش توصیفی- تحلیلی می باشد. نتیجه پژوهش نشان می دهد که عوامل مختلفی نظیر عدم وجود یک مرکز مدیریت بحران، کمبود آموزش و اطلاع رسانی، عدم ثبت و مدیریت اطلاعات بحرانهای گذشته و اولویتهای نامناسب در برنامه ریزی مقابله با بحران، مجموعه های مختلف را در برابر تهدیدات آسیب پذیر می کند و موجب شکل گیری طیف گسترده ای از مشکلات پس از وقوع حوادث در این مجموعه ها می گردد. همچنین سازمانهای مربوطه باید به نحو مطلوبی نسبت به انجام تمهیدات لازم و ضروری و بهبود امور و اوضاع بعد از بروز بحران اقدام بعمل آورند.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی ، مدیریت بحران ، سکونتگاه غیر رسمی ، رویداد زلزله