تولید ریشههای مویین تراریخت و بررسی اثر کیتوزان بر متابولیتهای ثانویه در گیاه خرفه

سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 702

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CIGS13_0647

تاریخ نمایه سازی: 7 بهمن 1393

چکیده مقاله:

خرفه یکی از گیاهان دارویی با ارزش میباشد که سازمان بهداشت جهانی به آن لقب اکسیر جهانی داده است و دارای متابولیتهای ثانویه ی مهمی مانند دوپامین و نورآدرنالین میباشد. گیاه وحشی به طور طبیعی مقدار کمی از متابولیتهای ثانویه را تولید میکند، بنابراین القایریشههای مویین به منظور افزایش تولید متابولیتهای ثانویه میتواند مفید باشد. استفاده از محرکها نیز یکی دیگر از راهکارهای افزایش متابولیتهای ثانویه میباشد. ریشههای مویین تراریخت گیاه خرفه با استفاده از آگروباکتریوم رایزوژنز سویهAR15834تولید شد. جهت تأیید تراریختی ریشهها حضور ژنrolB در لاینهای ریشه مویین توسطPCRو با استفاده از آغازگرهای اختصاصی ژنrolBبررسی شد. تک باندهای بدست آمده از چاهکهای مربوط به ریشههای مویین در ناحیهbp780 (جفت باز) قرار گرفتند که نشان دهنده تراریختی ریشهها. بود. دوپامین و نورآدرنالین ریشههای مویین توسطHPLCاندازهگیری شد که نسبت به ریشههای طبیعی افزایش قابل توجهی داشتند. همچنین اثر کیتوزان به عنوان یک محرک زیستی در لاین برتر ریشهها مورد بررسی قرار گرفت. غلظتهای مختلف کیتوزان ( 0و50و100،200 میلیگرم در لیتر) به محیط کشت مایع ریشهها در روز بیست و هشتم اضافه شد و بعد از 2 روز ریشهها برای اندازهگیری مقدار رشد، دوپامین و نورآدرنالین برداشت شدند. بیشترین اثر کیتوزان بر دوپامین و نورآدرنالین به ترتیب در غلظتهای 100 و 50 میلی گرم در لیتر بدست آمد که افزایش 4 و 3 برابری در مقایسه با شاهد (فاقد کیتوزان) نشان دادند. کیتوزان اثر کمی بر وزن خشک داشت و باعث کاهش جزیی وزن خشک در مقایسه با شاهد (فاقد کیتوزان) شد

نویسندگان

زهرا حکمتی

گروه بیوتکنولوژی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بوعلی سینا همدان

خسرو پیری

گروه بیوتکنولوژی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بوعلی سینا همدان