نقش پروموترهای الترناتیو در پیچیدگی تکاملی گونه ی انسان در مقایسه با شامپانزه و موش

زمینه و هدف: پروموترهای الترناتیو به عنوان جایگاههای آغاز رونویسی متعدد برای ژنهای منفرد تعریف میشوند و در تکامل وپیچیدگی فنوتیپی پستانداران، نقش قابل توجهی دارند. ژنهای پستانداران عمدتا برای تنظیم و افزایش توان رونویسی و ترجمه ازاین پروموترها استفاده میکنند. از جمله این ژنها خانواده ژنهای تکوینی اند که با داشتن پروموترهای الترناتیو توان پاسخ به شرایط سلولی و تکاملی و متابولیکی متنوع را کسب میکنند. هدف این مطالعه بررسی نقش پروموترهای الترناتیو در مراحل ابتدایی نموجنینی در افزایش پیچیدگی تکاملی انسان است مواد و روش ها: در این مطالعه 107 ژن از خانواده ژنهای تکوینیTBX و FGFR ،FGF ،SOX ،PAX ،HOXاز پایگاه دادهGeneCardsانتخاب و تعداد پروموترهای آنها در سه گونه انسان، موش و شامپانزه در پایگاه دادهEnsemblشمارش و باکمک نرم افزارهایSPSS(Versian13, Chicago, IL, USA) و Microsoft office exel2007مورد آنالیز قرار گرفتند.مقدارP کمتر از0/05 معنیداردرنظر گرفته شد یافتهها: پس از آنالیز آماری مشخص شد تفاوت در تعداد پروموترهای الترناتیو در ژنهای تکوینی در سه گونه ی انسان، شامپانزه و موش معنی دار است و در 41 درصد از موارد تعداد پروموترهای الترناتیو در گونه انسان نسبت به گونه شامپانزه افزایش یافته وهمچنین در 62 درصد موارد نیز تعداد پروموترهای آلترناتیو در گونه ی انسان نسبت به موش افزایش یافته است. نتیجه گیری: افزایش تعداد پروموترهای الترناتیو میتواند به عنوان مکانیسمی برای ارتقاء پیچیدگی تکاملی گونه ی انسان نسبت به سایر پستانداران مطرح باشد

کلیدواژه ها:

تنظیم بیان ژن ، نمو جنینی ، پروموترهای الترناتیو ، پیچیدگیهای تکاملی