سنجش آسیب ژنتیکی در مراحل مختلف ابتلا به نفروپاتی دیابتی با استفاده از فراوانی میکرونوکلئی

نفروپاتی دیابتی یکی از اختلالات جدی ناشی از دیابت بوده و عمده ترین دلیلend stageاختلالات کلیوی در جهان می باشد. مطالعات قبلی ما نشان داد که بیماران مبتلا به نفروپاتی دیابتی واجد ناپایداری ژنومی می باشند. اکنون این سوال مطرح است که ایا میان این آسیبو استیج بیماری ارتباطی وجود دارد یا خیر؟سطح زمینه آسیب های ژنتیکی و القا شده با بلئومایسین با استفاده از سنجش CBMN( cytokinesis-block micronucleus )در خون محیطی بیماران مبتلا به نفروپاتی دیابتی DN با توجه به نرخ فیلتراسیون گلومرال GFR و در قیاس با نمونه های کنترل مورد بررسی قرار گرفت.این تست بر پایه استفاده از سایتوکالازینB می باشد که سیتوکینز را مهار میکند در حالی که تقسیم هسته ادامه میابد نهایتا سلولهای دو هسته ای با یک تقسیم ایجاد می شوند. هرمیکرو نوکلئی MN معرف یک قطعه شکسته شده کروموزوم و یا یک کروموزوم کامل بجا مانده از تقسیم می باشد که در فضای سیتوپلاسمی سلول دو هسته ای قابل رویت است. شمارشMNدر 1000 سلول دو هسته ای انجام می گیردیک همراهی مثبت میان فراوانی میکرونوکلئوس سطح پایه و القایی مشاهده گردید.فراوانی میکرونوکلئی در بیمارانDN بطور معنی داری نسبت به کنترل ها بیشتر می باشد که با پیشرفت بیماری (وضعیتGFRمستقیما مرتبط است. دیابت و هایپرگلایسمی از طریق اکسیداسیون بازهایDNA و جایگاههای اتصال قند -فسفات و نفروپاتی با تجمع متابولیت ها موجب آسیب DNA میشود. این آسیب ها با کاهش فعالیت کلیوی افزایش یافته و در بیماران همودیالیزی به حداکثر میرسد

کلیدواژه ها:

دیابتیک نفروپاتی ، میکرونوکلئی ، ناپایداری ژنومی