بررسی کمی و کیفی نقش حرارت در فرایند های نمکزدایی نفت خام

نفت استخراج شده در اکثر حوزه های نفتی حاوی مقادیری آب نمک به شکل امولسیون می باشد. کلرایدهای سدیم، منیزیم وکلسیم بیشترین سهم از نمکهای موجود را تشکیل میدهند؛ نمک های حل شده در قطرات آب موجب خوردگی در تجهیزات، ایجادرسوب در لولههای مبدلهای حرارتی و همچنین غیر فعال شدن کاتالیست های واحدهای پالایشگاهی نفت می گردند. افزایش دمای نفت موجب کاهش گرانروی، ضخامت و چسبندگی فیلم اطراف قطرات آب شده و با افزایش حرکت قطرات آب باعث به بهم پیوستگی بیشتر و جداسازی راحت تر این قطرات می گردد از طرفی دیگر دمای زیاد نفت باعث جدا شدن هیدرو کربورهای سبک نفتی شده که موجب خلل در عملیات نمکزدایی شده و همچنین با بالا رفتن چگالی نسبیsp.Gr باعث سنگینی نفت خام وکاهش قیمت آن در بازارهای نفتی می شود. کاهش بیش از حد دما نیز می تواند شرایط رشد باکتری ها را فراهم ساخته و موجبسخت تر شدن لایه امولسیون گردد. سرعت حرکت ذرات و قطرات آب نمک با افزایش دما بیشتر گشته و در نتیجه تعداد برخورد های ذرات به همدیگر افزایش و در نهایت راندمان جداسازی بهبود می یابد. افزایش دمای فرایند با افزایش هدایت الکتریکی نفت موجب بهبود راندمان استفاده از میدانهای الکتریکی در نمکگیرهای برقی می گردد. افزایش دما همچنین با بهبود فرایند انحلال مواد شیمیایی تعلیق شکن در نفت موجب افزایش بازدهی در استفاده از تعلیق شکن ها می گردد. با توجه به ویژگی های نفت مخزن گچساران و عملکرد نمکگیرهای برقی محدوده مناسب دما برای نفت نمکی مخزن گچساران را می توان بین 041 تا 061 درجه فارنهایت پیش بینی نمود. در مقایسه با روش شیمیایی شکستن امولسیون، روش های حرارتی با محیط زیست بسیار سازگار می باشد؛ زیرا از هیچ ماده شیمیایی استفاده نمی شود و همچنین اقتصادی تر نیز می باشد

کلیدواژه ها:

نمکزدایی ، افزایش دما ، تعلیق شکن ، نمکگیرهای برقی