بررسی پارامترهای موثر در فرایند نمکزدایی از نفت نمکی مخزن گچساران

بیش از نیم قرن بهره برداری از نفت مخزن گچساران سرانجام به کاهش ضخامت لایه نفت ده و بالا آمدن سطح مشترک آب و نفت مواجه شده لذا نفت خروجی از اکثر چاه های این مخزن با افزایش مقدار آبنمک در نفت تولیدیمواجه گردیده است. وجود نمک در نفت باعث رسوب گذاری و وقوع خوردگی شدید در خطوط لوله، مبدلهای حرارتی و تاسیسات نفتی شده همچنین موجب غیر فعال شدن کاتالیزورهای واحدهای کراکینگ کاتالیزوری و رفورمینگ ووقوع پدیده فومینگ در صنایع پایین دستی پالایشی می گردد. نمکزدایی از این نفت با اعمال روش های فیزیکی شامل بالا بردن دمای نفت، رقیق نمودن با آب و استفاده از میدان های الکتریکی و ... و روش های شیمیایی که با تزریق موادتعلیق شکن به نفت صورت می گیرد انجام می پذیرد. بالا بردن دما با کاهش گرانروی موجب تسهیل در جداسازی آب نمک شده و از طرفی ممکن است با جدا شدن ترکیبات سبک نفتی و افزایش فشار بخار این نفت مشکلاتی را در خصوص ذخیره سازی و انتقال آن بوجود آورد. تزریق تعلیق شکن با سست نمودن پیوند های امولسیون آب نمک درنفت موجب تسهیل در جداسازی آب نمک در مراحل بعدی می شود. تزریق بیش از اندازه تعلیق شکن می تواند با تشکیل لایه ای سلج غیر قابل نفوذ و ضخیم در سطح مشترک آب و نفت در نمکگیرهای برقی، عمل جداسازی رامختل ساخته و به افت شدید راندمان نمکزدایی منجر گردد. در این شرایط با اعمال تغییرات در پارامترهای موثر بر فرایند نمکزدایی )دما، دوز تزریق تعلیق شکن، میزان آب رقیق کننده، فاصله سطح مشترک آب و نفت در نمکگیر و ...( و پایش کیفیت نمک خروجی و سپس رسم نمودار از تغییرات اعمال شده، می توان به مقادیر بهینه برای هر پارامتر دست یافت بنحوی که به بالاترین راندمان در عملیات نمکزدایی حاصل آید.

کلیدواژه ها:

مخزن ، نفت نمکی ، تعلیق شکن ، امولسیون ، نمکگیر برقی