گریزی بر سرمایه فکری

سرمایه فکری اولین با در سال 1962 توسط فریتز مچلاپ مطرح شد بنابراین سرمایه فکری موضوع جدیدی است که به لحاظ نظری در چند ساله اخیر در سطح جهانی مطرح شده است. اما از آن جایی که منبعی پر ارزش برای کشورها و سازمان ها به حساب می آید میزان رشد و توسعه آن به سرعت در حال تبدیل شدن به شاخصی در توسعه یافتگی کشورها است از سوید یگر این منبع نامشهود به عنوان یکی از ارزش افزاترین منابع شرکت ها و سرمایه ای کلیدی در رشد کارآفرینی مطرح شده است دهه نود میلادی را می توان سرآغازت وجه گسترده تر به مفهوم سمرایه فکری به حساب آورد در این دهه با توسعه نظریه پردازی در حوزه سرمایه فکری توجه سازمان ها نیز بها ین موضوع جلب شد. طرح مباحث مدیریت سرمایه فکری و دانش تعریف مولفه های جدید چون سرمایه مشتری معرفیم دل های سنجش و گسترش توجه به موضوعاتی چون مالکیت فکری حقوق انحصاریم عنوی امتیازات مالکیت فکری برند علامت های تجاری و... از ویژگی های این دهه به شمارمی روند. تجهات مالی وح سابداری به ارزش سرمایه فکری نیز در این دهه به شدت مورد توجه قرار گرفت. در دهه نود میلادی توجهات مالی به سرمایه فکری و طرح چارچوب هایم حلی برای گزارش سرمایه فکری در برخی از کشورها در پیش گرفته شد. حرکت اقتصاد صنعتی بهسوی اقتصاد دانشمحور و کمرنگ شدنسرمایه های فیزیکی و مادی و اهمیت یافتن سرمایه های غیر مادی چون سرمایه های انسانی دانشی فکری اجتماعی از جمله ویژگی های این عصر است. سرمایه های فکری موضوع مورد پسند بسیاریاز محققان و کنفرانس های علمی مقاله ها و نشریه های مختلف قرار گرفته است که امروزه شاهد آن هستیم که سرمایه فکری حجم وسیعی از پرژوه های مرتیوم، دامارک و استکهلم را به خود اختصاص داده است اما براستی این سرمایه فکری به چه معناست؟ در این مقاله برآنیت تا این مفهوم نوظهوررا بهتر و بیشتر بشناسیم و بشناسانیم.

کلیدواژه ها:

سرمایه ، سرماهی فکری ، سرمایه فیزیکی ، سرمایه انسانی ، سرمایه سازمانی