حل مسئله پویای تعیین اندازه ناوگان واگنهای باری بااستفاده ازیک الگوریتم فراابتکاری ترکیبی

هدف ازاین مقاله ارایه یک روش حل کارا برای بهینه سازی مسئله تعیین اندازه ناوگان واگنهای باری درراه آهن است مدل حل شده یک مسئله چندپریودی و پویا بوده و تقاضای واگن و زمان سیربه صورت قطعی درنظر گرفته شده است استفاده ازواگنهای خالی درمدل موردتوجه واقع شده است که این امرمنجر به کاهش حجم زیادی ازتعدادناوگان و هزنیه ها میشود همچنین مدل اطلاعاتی نظیر تقاضاهای پاسخ داده نشده تعدادواگنهای مستقر درهرایستگاه و تعدادواگنهای پروخالی درحال سیر را تعیین می کند رویکرد ارایه شده برای حل این مسئله ترکیب الگوریتم ژنتیک و الگوریتم تبرید شبیه سازی شده است برای تعیین مقایدر بهینه ناوگان درابتدای دوره برنامه ریزی و درهرایستگاه ازالگوریتم ژنتیک و برای تخصیص واکنها به تقاضاها درطول دوره برنامه ریزی االگوریتم تبرید شبیه سازی شده استفاده گردیده است همچنین برای ارزیابی عملکرد روش حل ارایه شده مقایسه ای بین جوابهای حاصل ازالگوریتم پیشنهادی با جوابهای قطعی حاصل ازنرم افزار بهینه سازی CPLEX انجام شده است نتایج بدست آمده برکیفیت خوب جوابها وصرفه جویی مناسب درزمان حل تاکید دارند

کلیدواژه ها:

حمل ونقل ریلی ، بهینه سازی اندازه ناوگان ، الگوریتم ژنتیک ، الگوریتم تبریدشبیه سازی شده