نقش ترویج وآموزش کشاورزی در مدیریت جنگل(مطالعه موردی استان کرمان)

زمانی که بشر بر عرصه کره خاکی، کشاورزی را ابداع نمود، طبیعت بکر توانایی تحمل دخالت بشر در اکوسیستم خود را در حد خردداشت، اما با افزایش جمعیت در طی قرن ها، هر روزه، براین مداخله بی حد وحصر افزوده شد و بدون توجه به توانایی زمین، بهرهکشی از آن ادامه یافت. انسان برای تآمین غذا و معاش خود، مراتع را به دیمزارها تبدیل نمود و جنگل ها را تخریب و دامنه های پرشیب را شخم زد و تعادل طبیعت را مخدوش نمود. همچنین استفاده بی رویه و غیر مجاز از زمین های کشاورزی و جنگل ها، چرایمفرط و عدم رعایت اصول مرتعداری، بر وخامت اوضاع افزوده و باعث بروز معظلاتی چون نابودی جنگل ها، مراتع، فرسایش خاکو تولید رسوبات گردیده است تمامی فعالیت های ما درصورتی که بخواهیم به نتیجه ای موفق آمیز نایل شویم بایستی دارای برنامهریزی دقیق باشد شاید نتوانیم به اهداف کوتاه مدتمان با برنامه ریزی ساده ای که در ذهنمان است نایل آییم لیکن برای اهداف بزرگوبلند مدت نیاز به برنامه ریزی های دقیق داریم. به همین دلیل لازم است که برنامه های مدونی داشته باشیم تا نسل های مختلفبتوانند در رسیدن به اهداف جنگلداری با کمک گرفتن از علوم مختلف وابسته به جنگل یک برنامه دقیق نوشته و تدوین بنمایند. بههمین سبب پژوهش حاضر هدف اصلی خود را بررسی نقش ترویج و آموزش کشاورزی در مدیریت جنگل قرار داده است. پژوهشحاضر از نوع مطالعات کتابخانه ای و مصاحبه است که با استفاده از روش تحلیل محتوایی صورت پذیرفته است. به طور کلی نتایجحاصل از پژوهش بیانگر آن است ترویج وآموزش کشاورزی در زمینه های آموزش های تخصصی و آموزش های عمومی می تواندنقش بسزایی در مدیریت جنگل استان داشته باشد. و در راستای رسیدن به این هدف در پایان پیشنهاداتی از جمله کاهش نقشسرمایه گذاران و افزایش نقش متخصصان و جوانان روستایی در مدیریت جنگل ها، حمایت های مادی و معنوی از جنگل نشینان ترویج شیوه های جدید و کارا در جنگلداری، افزایش بودجه ها و امکانات، انتخاب روش های مناسب ترویجی ، آموزش های منظمو مستمر در قالب کارگاههای آموزشی و مشورتی در خصوص فعالیت های ترویج جنگل داری ارائه می گردد.

کلیدواژه ها:

ترویج وآموزش کشاورزی ، جنگل ، استان کرمان