اثر تغییر کاربری جنگل به چای بر میزان پایداری خاکدانه و مواد آلی خاک (مطالعه موردی- شرق استان گیلان)

از چندین سال گذشته، مساعد بودن زمین های حاصلخیز و پرباران برای کشت چای در مناطق شرقی استان گیلان،کشاورزان را به سمت تغییر کاربری از جنگل به چای سوق داده است. این مطالعه به منظور بررسی اثر تغییر کاربری چنگلبه چای بر مقدار پایداری خاکدانهها و مواد آلی خاک، در بخش جنوب غربی شهرستان لنگرود صورت گرفت. آزمایش بصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در دو عمق 15-0، 25-15 سانتیمتری خاک جنگل و چای انجام شد. نتایج نشان داد که بیشترین میزان پایداری خاکدانه و مواد آلی خاک در عمق 15-0 سانتیمتری جنگل به ترتیب با مقدار 49/06 و 5/54 درصد مشاهده گردید که دارای اختلاف معنی داری با چای می باشد. با افزایش عمق خاک، مقدار مواد آلی و پایداری خاکدانه ها کاهش یافت، بطوری که کمترین آنها در عمق 25-15 سانتیمتری چای بترتیب با مقدار 2/17 و 31/61 درصد بدست آمد. بطور کلی نتایج تغییر کاربری، بیانگر کاهش شاخص پایداری خاکدانه و مواد آلی خاک در سطح آماری یک درصد بود که این کاهش در عمق بالای 15 سانتیمتری معنی دار بوده اما در عمق پایین تر اختلاف معنی داری مشاهده نگردید.

کلیدواژه ها:

تغییر کاربری ، جنگل ، چای ، پایداری خاکدانه ، مواد آلی