بررسی وضعیت هوای شهر اصفهان در سال 1390 در راستای برنامه ریزی و مدیریت آن

نخستین گام برای دست یابی به اهداف توسعه صنعتی و غیر صنعتی سالم و پایدار، شناسایی پیامدهای گوناگون فعالیت های صنعتی و غیر صنعتی نظیر آلودگی هوا است. افزایش رشد جمعیت و ازدیاد فعالیتهای انسانی همراه با پیشرفت روزافزون تولیدات صنعتی، مشکل بزرگی را برای سکنه کره زمین بو جود آورده و آن آلودگی هواست. اثرات مضر آلودگی هوا بر سلامت انسان، حیوان و گیاهان و همچنین تخریب مواد و آثار فرهنگی موضوع بررسی و مطالعات زیادی بوده است. این پژوهش نیز باتوجه به اهمیت فزاینده آلودگی هوا بر سلامتی جامعه به اولویت بندی ماه های مختلف سال به لحاظ آلودگی هوای شهر اصفهان در راستای کاهش عوارض منفی ناشی از آن صورت پذیرفته است. جامعه آماری آن اطلاعات کسب شده از وضعیت هوای شهر اصفهان در ماه های مختلف سال می باشد. داده ها و اطلاعات مورد نیاز «تعداد روزهای پاک، درصد روزهای پاک، تعداد روزهای سالم، درصد روزهای سالم، روزهای ناسالم، درصد روزهای ناسالم، میانگین بارش» اتخاذ گردید و با بهره گیری از روش کاربردی Topsis و ایجاد ماتریس های مورد نیاز، به اولویت بندی میزان آلودگی در این 12 ماه اقدام، و محاسبات لازم انجام پذیرفت. نتایج حاکی از آن بود که ماه اردیبهشت در رتبه اول و ماه آذر در رتبهآخر به لحاظ اولویت در هوای مناسب قرار دارد. ماه های (اردیبهشت، دی، خرداد، فروردین، آبان و اسفند) دارای هوای مناسب مناسب می باشند. ماه های(بهمن، تیر، مهر، مرداد و شهریور) در جایگاه خوب و ماه ( آذر)، در جایگاه ضعیف به لحاظ هوای مناسب قرار گرفته اند.

کلیدواژه ها:

اولویت بندی ، آلودگی هوا ، آلاینده ، شهر اصفهان