غاده السمان و فروغ فرحزاد دو شاعره متمرد

تمرد در لغت به معنی سرکشی و استکبار کردن است و دراصطلاح به یک جنبش ادبی گفته می شود که شاعر و نویسنده انزجار خویش را در برابر پایمال شدن ارزش ها در قالب شعر، متن ادبی، رمان و نمایشنامه به تصویر می کشد تمرد به طور آشکار، بیشتر در شعر شاعرانی که در پی آشنایی با تحولات کشورهای غربی بر ادبای سنت گرای عصرشان حمله ور شدند پدیدار گشته است که تمرد این شاعران سبب ایجاد تغییرات محتوایی گسترده در شعر شد و واقعیتهای اجتماع در شعر نمود بیشتری پیدا کرد. آندو در حقیقت تصویر گر زن در جامعه حقیقی خویش هستند و در پی دستیابی به یک دنیای آزاد و نیز در پی راهی برای ملموس تر نمودن مشکلات زنان در جامعه خود هستند که غاده السمان در این راستا از مضامین عاشقانه و فروغ از زبان طنز بهره می جوید. براین اساس در این مقاله سعی شده است تا بارویکرد تطبیقی، به بررسی جزیی تر و دقیق تر جلوه های تمرد در اشعار این دو شاعرپرداخته و نوع نگاه و احساس آن ها نسبت به مسایل مختلف به صورت عینی نشان داده شود.

کلیدواژه ها:

تمرد ، غاده السمان ، فروغ فرحزاد ، شعر معاصر عربی ، شعر معاصر فارسی