گردشگری عشایری جلوه ای از گردشگری فرهنگی نوستالژیک

امروزه گردشگری یکی از پر طرفدارترین و در عین حال به روزترین صنعت دنیا محسوب میشود به گونه ای که انواع آن توانسته بخش اعظم فراغت افراد در سر تا سر دنیا را پر کند . در این میان گردشگری عشایری به عنوان یکی از نوین ترین زیر شاخه های گردشگری نوستالژیک به عنوان فرصتی نوین به بیان و معرفی چشم انداز های مناطق عشایری و ایلات که به دیدنی ترین جاذبه عصر تکنولوژی لقب گرفته اند،می پردازد. نحوه زندگی و آداب و رسوم عشایر ایران برای جامعه یکجا نشین و خسته از رفتار های تکراری میتواند از جذابیت خاصی برخوردار باشد و یاد آور خاطراتی که بار ها در دنیای مجازی )رسانه(شاهد آن بوده، باشد.به این منظور مقاله حاضر با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی و با استفاده از مطا لعات انجام شده در این زمینه و با هدف معرفی ظرفیت ها و قابلیت های بالقوه گردشگری عشایری به عنوان گردشگری فرهنگی و در نوع خود گردشگری نوستالژیک،تدوین گردیده است.نتایج حاصل از مطالعات نشان میدهد که با توجه به پتانسیل بالای توریسم عشایری در ایران مانند پراکنش مکانی و تنوع فرهنگی و اقلیمی این قشر،میتوان با برنامه ریزی در راستای استفاده از این فرصت و بالفعل در آوردن تواناییهای بالقوه ی این بخش و شکوفایی هر چه بیشتر آن به منظور شناسایی پتانسیل های موجود،زمینه را برای این نوع گردشگریفراهم نمود.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، گردشگری عشایری ، گردشگری نوستالژیک