بررسی سازه ای تقاطع تونل های خط 6 و 7 متروی تهران

یکی از مباحث اصلی در بحث تونلسازی مکانیزه در مناطق شهری طراحی پوشش سگمنتال بتنی می باشد که این امر در محل نزدیک با دیگر سازه ها و مستحدثات از اهمیت بسزایی برخوردار می شود زیرا در این مناطق میزان بارهای وارده بر پوشش بتنی تغیر یافته و نیاز به بررسی و در صورت نیاز طراحی مجدد دارد. در این مقاله به بررسی اندرکنش بین تونل های خط 6 و 7 متروی تهران در محل تقاطع با یکدیگر و به کمک نرم افزار FLAC3D پرداخته شده است در محل تقاطع تونل خط 7 متروی تهران با فاصله 1/7 متر از روی تونل خط 6 عبور خواهد نمود. بر اساس نتایج بدست آمده مشاهده شد در صورتی که خط 6 قبل از خط 7 از محل تقاطع دو تونل عبور کند مقادیر نشست ها (4/91 سانتیمتر) کمتر از حالت عکس (5/4 سانتیمتر) خواهد بود. زمانیکه خط 7 از بالای خط 6 عبور می کند تمامی جفت نیرو- ممان ها در داخل منحنی اندرکنش قرار می گیرند که نشان دهنده این موضوع می باشد که سگمنت های خط 6 می توانند نیروهای ناشی از عبور خط 7 را تحمل کنند حتی در صورتی که بار زلزله وجود داشته باشد همچنین در حالتی که خط 6 از زیر خط 7 عبور می کند حالت بحرانی تری نسبت به حالت قبلی بوجود می آید. در این حالت در برخی داز مراحل حفاری خط 6، سگمنت های خط 7 در مرز بحرانی قرار می گیرند و در صورت اعمال بار زلزله به مرحله نهایی ، ممان- نیروی بوجود آمده خارج از منحنی اندرکنش قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

پوشش سگمنتال ، تقاطع تونل ، FLAC3D