تاثیر تغییر کاربری اراضی بر تنوع گونه ای به عنوان شاخصی از پایداری طبیعت

جنگل ، مرتع، باغات، اراضی زراعی و مسکونی از رایج ترین کاربری های موجود در یک حوزه آبخیز به شمار می روند. روستاییان با توجه به نیازهای خود هر ساله از سطح یکی کاسته و به کاربری دیگر اختصاص می دهند. این تبدیل و تغییر کاربری ها به نوبه خود، تنوع زیستی و نهایتا توسعه پایدار را تحت تاثیر قرار خواهند داد. تنوع گونه ای یکی از اجزاء تنوع زیستی است که با اندازه گیری آن می توان توصیه های مدیریتی لازم را در ارتباط با استفاده بهینه از زمین ارائه نمود. در این تحقیق تاثیر تغییر کاربری اراضی از مرتع به زراعت (دیم) بر تنوع گونه های گیاهی مورد بررسی قرار گرفت. پس از نمونه برداری از دو کاربری مرتع و دیم زار، شاخص های سیمپسون ، شانون و هیل برای برآورد تنوع گونه های گیاهی محاسبه شد. نتایح نشان داد تغییر کاربری از مرتع به دیم زار سبب کاهش تنوع گونه های گیاهی و در نهایت تاثیر منفی بر توسعه پایدار شده است.

کلیدواژه ها:

تنوع زیستی ، توسعه پایدار