سیاست های صرفه جویی وذخیره سازی انرژی درساختمان و ارتباط آن بابرنامه ریزی شهری برای آینده

محدودیت منابع انرژی ، آلودگی محیط زیست ،هزینه های هنگفت بالا دستی در توسعه منابع انرژی همگی مسائلی است که دولتهای کشورهای توسعه یافته و درحال توسعه را به خود مشغول کرده است. در این میان اختصاص 40 درصد منابع انرژی بهبخش ساختمان ، کنترل و بهینه سازی مصرف انرژی در این بخش را بیش از پیش حائز اهمیت می سازد. وجود الگو های نادرست مصرف انرژی و شدت بالای آن که در کشور ما به مراتب بیش از متوسط استانداردهای جهانی می باشدو تولید و انتشار آلاینده های زیست محیطی یکی از معضلات فراروی دولت می باشد که باعث اهمیت دو چندان ارائه راهکارهای عملی بهینه سازی مصرفسوخت و ا نرژی در کشور ما می گردد.در جهت کاهش هزینه های صنعت ساختمان و استفاده بهینه از تکنولوژی و بکارگیری فناوری ارتباطات ورایانه عملکرد سیستم های مدیریت و اتوماسیون ساختمان چشمگیرتر می گردند که درمجموع صرفه جویی انرژی را دربر خواهد داشت. این پژوهش روی نقش حیاتی برنامه ریزی انرژی پایدار در ایجاد زمینه و شرایط برای یکپارچه سازی وبهینه سازی مصرف انرژی پاک و مؤثر در محیط شهری و ذخیره انرژی در ساختمانها باصرفه جویی درمصرف انرژی تمرکز می کند و درجستجوی تدوین فرآیندی جدیداز برنامه ریزی پایدار شهری است که قادر به نمایش عملیات واقعی واجرایی در شهر می باشد. دراین پژوهش روش تحقیق ،توصیفی تحلیلی است که با مطالعه کتب،مقالات موجود درزمینه تحقیق،به معرفی سیستم هایکاهش مصرف انرژی،ساختمانهای هوشمند،ویژگیها،فواید وسیاستهای مسکن درآن؛جایگاه ضوابط ومقررات صرفه جویی درمصرف انرژی درارتقای کیفیت مسکن وهمچنین اقداماتی پیشنهادی برای برنامه ریزی شهری که می تواند درراه رسیدن به ذخیره سازی انرژی و برنامه ریزی انرژی پایدار مؤثر باشد پرداخته شده است واین نتیجه حاصل گردیده است که در صورت اعمال نکات مطرحشده توسط طراحان به ساکنین ساختمان های مسکونی و غیر مسکونی، به راحتی می توان از یک سو ضمن کاهش آلودگی ناشی از مصرف انرژی هایی که از سوخت های فسیلی تامین می گردد و نیز کاهش هزینه های اضافی، می توان با استفاده از تکنولوژی های نوین الکترونیکی و طراحی شبکه هوشمند در جهت بهینه سازی مصرف انرژی پیش رویم.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی شهری ، برنامه ریزی انرژی پایدار ، ذخیره انرژی ، ، ساختمانهای هوشمند ، سیاستها