تاثیر پیاده محوری و حمل ونقل انسان مدار بر توسعه ی پایدار

در دنیای امروز با پیشرفت روزافزون امکانات و ماشینی شدن زندگی لزوم توجه به سلامت انسان باید یکی از مهمترین برنامه های دولت ها ومردم باشد. در شهرهای آلوده و پر ترافیک توجه به پیاده محوری و کاهش نقش خودروها در زندگی می تواند سلامتی و توسعه ی پایدار رابسترسازی کند .پیاده روی یکی از آسان ترین و کم هزینه ترین روش ها است .موفقیت و تداوم و توسعه ی یک پیاده راه، بسته به این داردکه پیاده جزیی از شبکه ی کلی ترافیکی شهر باشد تا بتواند مشکلات جابه جایی کارکنان، خریداران و ساکنان در پیاده راه را با حداکثر راحتی، سادگی و با کمک حمل ونقل عمومی جذاب و کم هزینه انجام دهد .در شهرهای پیشرفته دنیا به جای ترویج حمل و نقل خودرومحور به عنوان رویکرد اصلی برنامه ریزی در شهرها درصدد یافتن روش های جدید حمل و نقل برای تحقق شهرهای انسان گرا به عنوانهدف اول هستند در این راستا ترویج زندگی پیاده و برنامه ریزی برای ایجاد فضای در شهر به گونه ای که بخش مهمی از حرکت شهروندان به صورت پیاده شکل گیرد توسعه ی پایدار را شکل خواهد داد .روش تحقیق در این پژوهش توصیفی -تحلیلی بوده و به صورت اسنادی و کتابخانه ای گردآوری شده است

کلیدواژه ها:

حمل و نقل ، پیاده محوری ، توسعه پایدار