بررسی نقش شیوهی آموزش معماری و بعد روانشناسانه آن در تربیت معماران

با ظهور مدرنیسم و انقلاب صنعتی در اروپا و سپس سرایت آن به سایر نقاط دنیا تغییرات عمدهای در سیستم آموزش معماری پدید آمد که ثمرهی آن آموزشهایی از نوع بوزار و تحت سیطرهی باوهاوس بود. در معماریانجام میشد که مدت « استاد-شاگردی » یا « فرد به فرد » سنتی ما ایرانیان، تربیت معماران در آن زمان به روش زمان زیادی را به خود اختصاص میداد ولی از سادگی، شفافیت و اخلاق معماری برخوردار بود. آموزش آکادمیک و برنامهریزی شده معماری، از حدود سال 1318 ش در ایران راهاندازی شد. در این مقاله سعی شده تا با بررسی تطبیقی و مقایسه روند آموزشی در مکاتب گوناگون آموزش معماری به خصوصیات هرکدام پرداخته شود و برآنیم تابا بررسی روند آموزش در ایران و سایر کشورها، انواع شیوههای آموزش معماری را معرفی کنیم و کمبودهای هرکدام شناسایی گردند و تربیت یافتگان هرکدام از این دستگاههای آموزشی را به لحاظ روانشناسانه مورد تحلیل و بررسی قرار دهیم.

کلیدواژه ها:

آموزش ، آموزش معماری ، بوزار ، باوهاس ، آموزش سنتی