بررسی مزیت های نسبی و تحلیل ساختاری ارزش افزوده در بخش واسطه گری های مالی در استانهای مختلف ایران طی دوره9838 ) رویکرد انتقال- سهم ( - 9831

بازارهای مالی کارآمد و قوی از جمله ساز وکارهای مهم در عرصه اقتصادی به شمار می روند.بدون داشتن یکبخش مالی کارا نمی توان به توسعه مالی و در پی آن به توسعه اقتصادی دست یافت. در واقع عملکردبهینه نظاماقتصادی در هر جامعه ای وابسته به وجود بخش مالی کارا،قدرتمند و مکمل است.درهمین راستادراینمقاله بااستفاده از روش انتقال-سهم و شاخص ضریب مکانی ضمن بررسی عملکرد استانها در بخش واسطه گری های1838 پرداخته شده است. نتایج حاکی از آنست که نیمی از استانها در بخش - مالی ،طی دوره زمانی 1831واسطه گری های مالی دارای اثر سهم منطقه ای منفی و نیمی دیگر مثبت و بیان کنندهمزیت نسبی مناطق دراین بخش می باشد. درزیر بخش بانک اکثر استانها دارای اثر سهم منطقه ای منفی می باشند.در زیر بخشسایرواسطهگری های مالی و فعالیتهای جنبی آنها نیز نیمی ازاستانها دارایاثر سهم منطقهای منفی می باشندونیز در زیر بخش بیمه نیز تمامی استانها به جز استان تهران دارای اثر سهم منطقه ای مثبت می باشند.فعالیت های مربوط به بخش واسطه گری های مالی در استان تهران جزء فعالیتهای پایه ای محسوب می شود وفقط درزیر بخش فعالیت های بیمه ای استانهای اردبیلو یزدجزء فعالیتهای پایه ای و درزیر بخش سایر واسطهگری های مالی و فعالیتهای جنبی آنها استان مازندران جزء فعالیتهای پایه ای محسوب می شوند

کلیدواژه ها:

مزیت نسبی ، رشد اقتصادی ، انتقال –سهم ، ضریب مکانی